Geert Zijlstra

Al is et wat misteg en kold, Maans gijt dizze zotterdag met 5 metgezellen en twee hondjes op weg noar Gruupskerk om de Harries Barre Bakker Winter Wandel Tocht te lopen. Koarten controleren loaten, stempeltjes ontvangen en dan eerst nog mor eefkes pissen en n kopke kovvie .

Niels en Pjotr binnen de beide hondjes, want et beestje van Thea is thuus bleven. Hij het veurege week n poar kauwbonkjes oppeuzeld en gedragt hum sinds die tied wat vremd, volgens Thea. Hij huult sums as n wolf en is niet te hanteren.

‘Hij dut altied apaart. t Is Janken om aandacht en niks aans, nim dat mor van mij aan’ zeit Pjotr tegen Niels. ‘Dat heb ik wel vernommen tiedens de Tocht om de Noord!. Liever zunder dan mèt dat schepsel! Ik wiet zeker, as er metgoan was, had er nou al de hiele brud bijmekoar jankt omdat et zo kold is!’

De kovvie op is, de veters worden nog es aantrokken en dan zet et groepke zich ien beweging.  Ze lopen eerst deur n autogarage en dan goan ze op pad noar t NAM-park, dat glimt ien t zuntje. Thea en heur vriendinnen kieken heur de ogen uut.

‘Mooi wereldje hier Maans, ik wist niet eens, dat ons gas hier vandaan komt!’

‘Joa wicht, dit is één van de veurnoamste schoakels ien e Nederlandse energietransitie en dat gebeurt hier ien Gruupskerk en bij Langelo. Ons gas wordt er thuus gien cint goedkoper van, mor we hemmen de lasten wel. Een nust huzen hier ien e omgeving hemmen al last van verzakkings en scheuren. Et is triest dat er nog altied gien vlotte regeling is om dat vergoed te kriegen. Ze willen wel geld verdienen, mor uutkeren, ho mor!’

Ze lopen ien n lange riegel deur t veld en kieken niet noar de bordjes of op e routekoart. Dan kommen er vanuut tegengestelde richting wandeloars weerom lopen.

‘Wat nou, wat vergeten bij de bakker?’, Maans is al net zo’n komiek as Pjotr en glimlacht noar n toevallige kennes.

‘Nee Maans, wij lopen verkeerd, verderop stoan gien bordjes, we moeten weerom!’

‘Voordat we verder gaan willen we eerst even op het bankje zitten hoor.’, roept Thea en beent vlot noar n bankje.

Pjotr en Niels strunen wat deur de boskes en treffen doar n olle reebok.

‘Man wat n drokte hier vandoag. Guster was er ok al veul volk op pad, met koares en bordjes. Wat i-der aan e hand? Wieten jim dat hondjes?’

‘Ach jong, minske-kuren moest mor rekenen. Ze vienden et mooi om as ganzen over t pad te lopen en bordjes te volgen, aans kommen ze niet weer thuus!’ Onze boazen volgen ok klakkeloos die borden en mor kletsen en mor kletsen.

‘Aha dat wadden die bordjes. Ik docht al wat moeten die bordjes hier, mor et kwam me goed uut. Kon mooi mien kont er aan kraben. Al draaide et bordje wel wat met.’

Niels proest et uut as er deur krigt dat de jeuk van n reebok al die wandeloars et verkeerde pad opstuurd het. Dan fluit Maans op zien vingers as teken dat ze weer verder goan. Niet veul loater binnen ze weer op ‘t rechte pad’ en lopen ze noar Nijziel. Ze kieken eefkes ien e kerk woar nou een muziekstudio ienzit en verwondern heur ien t museum met wel 7500 blikjes en trommels.

‘Woar stoan de Bonzo blikken?’, grapt Maans.

De eigenoar van et museum let hum niet kennen en loat Maans alle blikken met honden zien. Maans kikt zien ogen uut. Mooi spul man, dat hadden we vroeger thuus ook wel.

Bij n kast met segoaren en tabak, wenkt er Paulus.

‘Moest kieken Paulus een pakje tabak veur mor één rieksdoalder en niet eens ien Europriezen. Wij moeten nou één keer ien e moand noar Duutsland veur n nije slof shag.’

Dan lopen ze verder richting Gruupskerk en et Bakkerscafé woar de finish is. Beide hondjes worden buten aan t hek bonden en zien niet veul loater Maans, Paulus en Egbert achter n glas wit schumend bier zitten.

Pjort knipoogt noar Niels.

‘Die kirrels die treffen et mor vandoag. Goed gezelschap, lekkere hapkes en wel wiet wat de oavend nog brengt?’

Niels geft hum del: ‘Dat komt vast veur de bakker.’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

De uutkomst van e Kerstmoaltied was dat ze met zien zessen metwandeln goan aan de ‘Harrie’s Barre Bakkers Winter Wandeltocht’ ien Gruupskerk. ‘Een smaakvolle winterse wandeling rondom Grijpskerk’ ston ien n aankondiging en Thea en Maans wisten nog van veureg joar dat et zeker de muite weerd was om met te lopen. Dit joar goan Paulus, Egbert en Thea’s vriendinnen ok met.  

‘Kunnen de honden ook mee Maans!’, vragt Thea. 
‘Ik zol niet wieten woarom niet. Et is ien e vrije natuur en as we aargenswoar deur n winkel of museum lopen moeten, dan loop ik wel om met de viervoeters!’ 

Dat is dan regeld. De hondjes Niels en Pjotr binnen dat wel went en nou mor hopen dat dat mormel van Thea zich niet weer zo aanstellen zal as bie de Tocht om de Noord. 

De ‘Smaakvolle’ wintertocht is pas over twee weken, dus wil Maans eerst eefkes proeflopen. Hij het immers nije schoenen kocht en dan wil je niet drekt een hiele barre tocht moaken. Dus eerst mor met Pjotr veurop op e fiets noar Nuus. De fiets komt op t parkeerplak van museum ‘t Rieuw’ en de nije schoenen, werkelek dure krengen heur, kommen uut e fietstas. 
‘We lopen eerst n stukje over t verharde pad Pjotr. Dan straks mor een stukje over minder begoanboare poaden!’ 

Ze lopen veur de Coendersbörg langs noar et westen, richting Moarum. Et zuntje schient, mor t is wel vris om e neus. Vlak veur n handelscentrum zet Maans hum del op n bankje en begunt aan e veters te peutern. 
‘De nije sokken toch ok mor eefkes perberen!’  

Pjotr moakt gebruuk van e gelegenheid om e bloas te legen en roakt aan e proat met n voalbruune pony. 
‘Mooie wereld hier ien Nuus, woonstoe hier al lang!’  
‘Best wel ja, al kom ik van oorsprong uit Blaricum. Ik heb connecties met et handelscentrum verderop en die zorgen goed voor mij met wortels en hooi!’ 
‘Dat is mooi jong, mor lopt dit pad hielemoal deur tot aan Moarum? 
‘Jazeker, nog een beetje verder zelfs. Jullie lopen op nu op de Oudeweg die precies op dit punt overgaat in het Malijkse pad, één van de oudste kerkepaden van Nederland. Je mag je gelukkig prijzen dat het er zo mooi bij ligt. De andere kant op kun je helemaal door tot Tolbert!’ 

Maans komt kreunend en steunend ien t enne en fluit noar Pjotr. Ze sloagen links òf toe t zuden ien. Pjotr het al zien dat Maans een bietje met zien linkerbien trekt. Schoenen toch niet OK? 
‘Kom Pjotr, we goan binnendeur, dan kommen we zo weer uut ien t Coendersbos!’  

Halverwege de lange weg richting t zuden lopen ze t hiem op van n bedrief met allemoal stienen beelden. t Idee is om eefkes verderop over twee stukjes land te lopen en bij et bos uut te kommen. Maans is nog gien 10 stappen et terrein op as der n joekel van n bouvier aanvliegen komt met n bult geroas en geblaf en t schoem op e bek. Pjor stekt de steert ien e lucht, let zien tanden zien en dut n stap noar veuren, met veul bravoure lopt er op de bouvier òf: 
‘Kin et niet wat minder rötzak!  Wij willen allinneg mor eefkes dreug noar de overkant lopen. Hufst drekt niet zo’n keboal te moaken! slampamper!’  

De bouvier is zuver onder e iendruk van Pjotr zien optreden en nimt gas terug. 
‘Dat kinstoe wel mienen’, bromt er, ‘mor burgemeester van der Tuuk, hij woont hier vlakbij, het lestdoags zeid dat we goed uutkieken moeten veur ‘verdachte acties in het buitengebied’. Dus ik bin er slim op bedocht! Mor ik zie ok wel dat die olle strompeloar niks aparts ien t zin het, dus loop mor deur!’ 

‘Bedankt’ zeit Pjort uut e hoogte en lopt weer noar Maans toe. 
Maans drukt et stiekeldroad omdel en stapt zo t laand ien. Hij wiebelt eefkes as er op zien zere enkel landt. De bouvier stijt nog op e raand van t hiem!’ 
‘Bliksems woaks beestje Pjotr, kinst wat van leren!’  

 Pjort steurt hum niet aan e woorden van Maans en eefkes kikt er nog achterom noar de dikke zwaarte bouvier.   
‘Opscheppers, meroakelmoakers’ dat soort beesten. Mienen dat ze hiel wat binnen omdat ze wat groter binnen! 

Dan is zien aandacht ieneenent bij n hoas die verderop deur t laand hipt.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Et huuske van Maans zit gezelleg vol op kerstoavend. Alle gasten binnen present en zelfs Pjotr, Niels en buurkat Minous leggen gebroederlek ien Pjotr zien mand. Die is veur e gelegenheid versiert met sprankelende lichtjes. Ze hemmen van Thea al lekkere hapkes kregen en Pjotr het zien beste grap al weer deeld: ‘Niet veul mis met Kerstmis!’

Paulus en Egbert, de vrunden van Maans, hemmen veur de gelegenheid n kersttrui aantrokken. Op die van Egbert stijt ‘Trap Aan’. Zien zuster het de trui breid noa t succes van e Westerkwartierder rockband op t Regionoal Songfestival ien Maastricht. Paulus het n Vega-trui aan. Een kerstboom met woddels as, bieten en kolen as ballen en n artisjok as piek. 
Specioale gast is Joyce, et wichtje uut de ijssalon dat eerst broakend benauwd was veur honden. Deurdat ze wandeln mocht met Pjotr, groeide ze der over hin en waarkt ze nou ien n dierenpension. Tiedens de wandelingen zag Pjotr de liefde tussen Joyce en heur vriendje Rokus opbloeien zien. Rokus waarkt parttime ien n voedselbos en komt voak eefkes bij Maans en Egbert op e volkstuun aan. Thea’s dochter Ankie nam heur vrijer Koos met en zo zitten er dus niet allinneg olle bokken aan toavel. Thea’s beide wandelvrienden, heur ex-man en buurvrouw Warres moaken et koor compleet.

As Maans ien t enne komt en zien keel schrabt, spitst Pjotr zien oren!Nou goan we t kriegen, de spreekstalmeester nimt zelf et woord. Die stiekemerd, wel had dat ooit docht. Aans zee der nooit wat, mor nou Thea der bij is. Liefde moakt blind en slecht muren!

‘Beste minsen, wat mooi dat jim alpmoal kommen binnen. Thea en ik hemmen zo een mooi koppeltje alleenstoanden bijnander brocht veur n gezellig etentje. Noatieds goan we ok nog n potje Hitster speulen om Top-2000 kennis te testen. Wees mor niet benauwd, want et binnen olle en nije hits deur mekoar en e jeugd wordt eerlek verdeeld over beide teams. Zo bestrieken we et hiele tiedperk tussen Frank Sinatra en Taylor Swift!

Thea en Ankie kommen met schoalen vol lutje hapjes uut e keuken en zetten ze op toavel. De tapas en mini-frikandellen – Maans zien favoriet- worden enthousiast verorberd. Dan wenkt Maans Paulus noar de keuken en niet veul loater kommen ze weerom met n enorme schoal. Midden op toavel wordt ruumte moakt veur SuperTurkey, die der nou mooi gekleurd op stijt. Goldbruun met rondom fruit en andere lekkere hapkes.  Maans tikt weer eefkes met zien mes op e schoal.

‘Ik stel jim veur aan SuperTurkey, de dikste kalkoen van t hiele Westerkwartier. Ze was 12 kilo schoon aan e hoak en had op e boerderij n leven as n luus op n zere kop. Jammergenog wol ze aan Pjotr bewiezen, dat ze nog goed vliegen kon. Et deel ien e lucht ging prima, mor de landing werd heur fataal. As eerbetoon, hemmen we heur op ‘Traditioneel Canadese Wijze’ opmoakt. Nog n hiele toer want ze pastte, met heur onvang, mor amper ien e oven. Nou, ik zol zeggen, aanvallen!’

De disgenoten störten heur as hongerege wolven op e kalkoen. Maans, Egbert en Paulus moaken der n wedstried van, wie et voakst opscheppen kin. Maans wint vanzelf, gien wonder met zien omvangrieke buuk. Noa de ijstoart kinnen de oldjes ‘uitbuiken’ en de vier jongsten rumen de dikste rommel op.

Thea heur ex-man is drok ien gesprek met buurvrouw Warres. Wat bliekt, zij kent zien moeke nog van e legere schoel en ze vragt hum t hemd van t gat. Moeke leeft nog en zit ien Stad ien n verzörgingstehuus. Ze proaten of, dat er heur n keer metnimt op veziede. Weerzien noa 80 joar?

Thea en heur vriendinnen plannen met Paulus en Egbert een volgend wandelevenement. Op 11 jannewoarie goan ze met zien zessen, soamen met de boswachter en n verhoalenverteller op pad op Trimunt. Thea knipoogt stiekum noar Maans. Et koppeln kin zo mor es lukken, doarom dut ze der snel nog n schepke boven op.

‘Dan gaan we later die avond naar ‘De Lawei’ want daar worden dan Nederpop-hits gespeeld, lekker swingen en je uitleven!’

De doames reageren drekt enthousiast, mor Paulus en Egbert kieken bedenkelek. Maans gript ien:

‘Gien paniek mannen! Ien Drachten hemmen ze ok bier, dreuge worst en mini-frikandellen. Wij kommen de oavend wel deur en as de wichter wil hemmen, dan is dat toch ok wat weerd.’

Dan komt Joyce met drie schoaltjes kalkoenresten de koamer ien en zet ze veur de neus van e drie snuutjes, die ien e flikkerende mand leggen te knorren.

‘Eet smakelijk kleine vrienden, dat jullie je baasjes in 2025 maar weer veel plezier mogen geven!’

Pjotr knipoogt noar zien buurman Niels en buurkat Minoes.

‘Ik zee toch al ‘Niks Mis met Kerstmis!’ Dizze kalkoen het n mooi leven had en is niet veur niks sturven! Vrede op aarde en dat we nog mor lang van mekoar genieten magen!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Thea en Maans zitten met n kladblok veur de neus aan e keukentoavel. Op e achtergrond klinkt uut e radio ‘Eenzame kerst‘ van Andre Hazes. De kerstboom stijt al ien e koamer en t huus roekt  noar dennegeur.  Ze hemmen besloten dit joar es flink uut te pakken met Kerst en willen aan e slag met de uutneudegingen en et kerstmenu. Ze moeten vanzulf nog ienkopen doen en Maans het al dreigd:

“As we op t leste stuit noar de winkel goan, dan is de helft weer uutverkocht en kin je doar wel over de koppen lopen. Dan verrek ik et om met te goan!”

 “Je hebt helemaal gelijk ouwe brombeer. De echt verse dingen haal ik volgende week op het laatste moment wel even. Nu eerst maar eens kijken wie we gaan vragen!”

Maans is vlot kloar met zien gasten. Zien vrunden Paulus en Egbert en vanzulf buurvrouw Warres die is met e feestdoagen altied allinneg. En dat oardege wichtje van e ijsco-winkel, lestdoags kwam er heur nog tegen. Ze waarkt nou ien e dierenopvang en is hielemoal over heur honde-fobie hin. As ze heur nou ok es uutneudegden met heur vriendje. Hemmen ze ok wat jongvolk aan toavel, noast Thea’s dochter Petra. Thea komt uut op heur ex-man en Thea’s beide wandelvriendinnen. Die leste twee kinnen dan mooi koppeld worden  aan die twee dreugkloten hier uut et dörp. Wel wiet kommen die op dizze menier ok es aan e vrouw!

‘Ik wil dit joar n dikke kalkoen op toavel!’ bromt Maans verder. Mien tante Carla uut Canada had dat ok altied en moeke het me leerd hoe je zo’n beestje smoakelek kloarmoaken kinnen. Ik wiet n boer ien e buurt die kalkoenen fokt. Doar zuuk in me vanmiddag et dikste exemploar uut!’

Thea viendt et best. Ze et zelf niet zo veul vlees, mor ze kin er bij veurboat al van genieten om Maans, Paulus en Egbert, met et vet van oor-tot-oor, te zien smikkeln. En Maans is de gastheer, dus die het et veur t zeggen. Zij regelt de rest van e ienkopen wel.

Aan t begun van e middag stappen Maans en Pjotr op fiets en reizen òf richting kalkoenenfarm. Et is mooi weer veur dizze tied van t joar, dus Pjotr stekt de neus ien e lucht en snuuft de geuren van t platteland op. Noa n half uurke fietsen rieden ze t aarf op van n boerderij. Op n bord stijt met grote letters:  

‘KERSTKALKOEN IN ALLE MATEN, DE LEKKERSTE DIE JULLIE OOIT ATEN!’

Dat belooft wat! Onder op t bord stijt dat je ze, ien e veren, plukt en zelfs gebroaden kopen kinnen. Maans stapt de stal ien.

Pjotr lopt eerst eefkes noar de coniferen veur wat verlichting van e bloas. Hij stijt rustig met e poot omhoog en geniet van t ruzen van e wiend.  Van achter uut e stal klinkt et geluud van n kalkoen ‘loek-a-loek-a-loek’. Pjotr schudt zien spieren even lös en gijt dan op t geluud òf,  veur dat er t ien e goaten het, stijt er oog-ien-oog met n gigantische dikke kalkoen. De bek valt hum open, wat n monster! As er weer wat bijkommen is stoamelt er.

‘Meiden dokter, wel binnen joe…  SuperTurkey?’

‘Aha een kenner I see! Let me introduce myself, Francis de oldste en dikste turkey van de whole farm!’ Ik heb al 14 Christmas-diners overleefd en heb hier een status-aparte! They can me pas slachten, nadat ik een natuurlijke dood gestorven ben. The pride van de farmer, proud to be a turkey en 16 kilo’s schoon aan de haak!’

‘Dan magst van geluk spreken jong, want ik ben bang dat er de kommende doagen weer hiel wat collega’s van dij over de kling joagd worden. Hiel knap dastoe de biel al zo lang ontweken hest!
Mor is et niet vreselek lasteg. 16 kilo, een hiel gewicht veur dien dunne pootjes. En vliegen is er veur n ‘obesitas-vogel’ zeker niet meer bij?’

‘No problemo doggie, ik kan nog steeds van tak tot tak vliegen. Net zo als toen ik young and lean was!’

Om de doad bij t woord te voegen nimt ze n aanloop en vlugt richting twee poaltjes met n dunne dwarsstok. Mor op et moment dat SuperTurkey de landing ienzet, brekt de stok en dondert et dier met e kop noar beneden ien t zand.

Pjotr heurt n dikke krak.., zigt de ogen van e kalkoen nog één keer ronddraaien en heurt dan n rochelend “Loek-loek”. t Is dudelek ze het heur vieftiende kerst niet hoald!

De deur van e stal slagt open, Maans en de boer kommen noar buten. Pjotr bedenkt hum niet, zet zien tanden ien e mouw van Maans zien jas en trekt hum met noar t nog warme liek van Super Turkey. De beteuterde boer wiet niet wat er zigt!

‘Hest  geluk Maans, de dikste kalkoen van e hiele boerderij is ien e aanbieding, 3 kilo halen, 2 betalen! Kinst hum drekt wel metnimmen of moet ik hum bij dij thuus brengen?

‘Kiek dat binnen nou es kiloknallers’, denkt Pjort en lopt tevreden richting fiets, met ien et veuruutzicht een dikke schoal met kalkoenrestjes.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Een joar leden was Maans vroagd of er Sunterkloas en zien peerd begeleiden kon. Een poar week leden ston de winkeliersvereniging al weer op e stoep.

‘Maans, et is zo weer Sunterkloas en wij zollen groag willen dat er op peerd aankomt ien t dörp. Veureg joar ging dat meroakels met dij as begeleider. Dus wilst et dit joar vast wel weer doen!’

Veureg joar was et hiele spektoakel noatieds nog flink uut-e-klauwen lopen. Noadat er de schimmel op stal brocht had, was er met Sunterkloas en de pieten ien t melkenshok van e boerderij beland. Ouwe Klare, dreuge worst, hamburgers en dikke verhoalen hielden de mannen tot ver ien e oavend bezeg. Pjort was mor wat bliede west, dat ze niet op fiets kommen wadden. Dat had brokken opleverd!

‘Zeker woar wil ik dat wel. t Was n mooi feestje veureg joar. Dezelfde mannen weer ien t spier?’

 ‘Ja en ok t zelfde peerd, die we dit joar mor weer Ozosnel numen. Hij is et tumult nou wel n wènd, dunkt mij.’

‘Komt vast goed. Ik loop dizze week wel eefkes aan bij Piet en zien beestenboel.’

Pjotr had veureg joar niet zo’n goeie band opbouwd met Ozosnel, mor desondanks bedocht er dat et n mooie kans was om weer es n uutstapke te moaken. Dus hupsakee veur op e fiets. Maans is nou teminnent nog nuchter.

Eenmoal op e boerderij lopt Maans noar boer Piet, die op et hengstekampke drok bezig is met et beleren van n jong peerd. De schimmel Ozosnel lopt verderop en begunt al te briezen as er de zwartbonte viervoeter zigt. Pjotr denkt, loat mij de wieste mor weden. Ik blief uut e buurt. Hij drentelt de loopstal ien. Een lut jonkje van zo’n joar of vier lopt luud zingend ‘Zie ginds komt de  stoomboot’ bij hum laangs. Hij het n lange Sunterkloas-slinger bij hum.

Verderop zigt Pjort, rond n grote tekening van Sunterkloas met n koe aan tuur ok slingers hangen. Doar moet er meer van wieten. Bij de eerste de beste zwartebonte melkoe is t roak.

‘Zo Klaartje 22, hest dien schoen al zet en drekt n mooie tekening veur die olle kirrel moakt!? Ik wist niet dat koeien ok aan dit kienderfeest doen. Hoe zil dit òfkalven, hi hi?’

Dizze keer was et de koe, die de wieste was en Pjotr netjes van repliek diende.

‘Dat zit ziezo hondje! Veureg joar was Sunterkloas hier ok ien e stal en toen het er symbolisch een koe kregen van t lutje boaske. Sunterkloas het hum toen vroagd of de koe hier blieven kon. t Is zo’n gedoe met koeien op e stoomboot en zukswat hin. Butendes is t veur de koe ok veul beter om hier tussen heur zusters en dochters om te lopen. Der is toen beloofd dat er elke moand n poar bussen melk noar Spanje goan zollen, veur et moaken van melksukkeloadeletters. Vanzulf moet de Goedheiligman dit joar zien bezit wel eefkes bekieken. Vandoar de tekening en de slingers. Et duurt niet lang meer of de boot komt aan ien t dörp.’

Ien e zieke geest van Pjotr begunt weer wat te borreln, Zigst wel … hij kin zunder staarke drank en vette worst met de meest sprankelende ideetjes kommen. Hij dut n poar passen van t hek of – je wieten mor nooit hoe zukswat valt- en begunt te redenern.

‘Et zol gien roar idee weden om n poar koeien genetisch te manipulern zodat ze sukkeloaletters poepen kinnen. Wat cacaobonen deur t voer, melk en vet hemmen jim zelf wel. Met KI, Kunstmatige Intelligentie, binnen jim ok al bekend, dus ik zie kansen!

Eerst draaien jim een mooie rechte letter I, dan deur noar de J en de L en veur gevorderden is er de W of de M. t Is mor net aan welke kant je begunnen. Briljant plan!’

Pjotr en stekt zien neus eignewies ien e lucht !’

Klaartje Koe kikt hum oneuzel aan.

Pjotr gijt verder:

‘Oh ja en dan huven de boeren de veestoapel ok niet ien te körten, want dan komt er ja minder mest bij. Helpen jim die pronte minister van Landbouw ok nog es uut e stront!’

Hij kraabt even met zien achterpoten wat hooi uutzied om zien worden kracht bij te zetten.

Klaartje snapt er niks van en kikt hum warrig aan. Dat et ien de koeienkoppen nog laang niet zo ver is wordt Pjotr al snel en pienlek dudelek.

Want Klaartje het schiet aan Pjotr zien woorden, kromt heur rug, zet de achterpoten wat uut mekoar en doar klettert de drek op et beton. De spatters vliegen Pjotr om e kop. Harrejazzes!! Hij bedenkt hum niet en vlugt de stal uut, recht op e gracht of. Hij nimt n duuk, as er weer boven komt hoest en proest er et uut.

Maans die alles gebeuren zag roept lachend;  

‘Wat nou Pjotr, maandag-wasdag!’

Nou is et Maans die de lolbroek aan het!.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr