Geert Zijlstra

Thea en Maans zitten met n kladblok veur de neus aan e keukentoavel. Op e achtergrond klinkt uut e radio ‘Eenzame kerst‘ van Andre Hazes. De kerstboom stijt al ien e koamer en t huus roekt  noar dennegeur.  Ze hemmen besloten dit joar es flink uut te pakken met Kerst en willen aan e slag met de uutneudegingen en et kerstmenu. Ze moeten vanzulf nog ienkopen doen en Maans het al dreigd:

“As we op t leste stuit noar de winkel goan, dan is de helft weer uutverkocht en kin je doar wel over de koppen lopen. Dan verrek ik et om met te goan!”

 “Je hebt helemaal gelijk ouwe brombeer. De echt verse dingen haal ik volgende week op het laatste moment wel even. Nu eerst maar eens kijken wie we gaan vragen!”

Maans is vlot kloar met zien gasten. Zien vrunden Paulus en Egbert en vanzulf buurvrouw Warres die is met e feestdoagen altied allinneg. En dat oardege wichtje van e ijsco-winkel, lestdoags kwam er heur nog tegen. Ze waarkt nou ien e dierenopvang en is hielemoal over heur honde-fobie hin. As ze heur nou ok es uutneudegden met heur vriendje. Hemmen ze ok wat jongvolk aan toavel, noast Thea’s dochter Petra. Thea komt uut op heur ex-man en Thea’s beide wandelvriendinnen. Die leste twee kinnen dan mooi koppeld worden  aan die twee dreugkloten hier uut et dörp. Wel wiet kommen die op dizze menier ok es aan e vrouw!

‘Ik wil dit joar n dikke kalkoen op toavel!’ bromt Maans verder. Mien tante Carla uut Canada had dat ok altied en moeke het me leerd hoe je zo’n beestje smoakelek kloarmoaken kinnen. Ik wiet n boer ien e buurt die kalkoenen fokt. Doar zuuk in me vanmiddag et dikste exemploar uut!’

Thea viendt et best. Ze et zelf niet zo veul vlees, mor ze kin er bij veurboat al van genieten om Maans, Paulus en Egbert, met et vet van oor-tot-oor, te zien smikkeln. En Maans is de gastheer, dus die het et veur t zeggen. Zij regelt de rest van e ienkopen wel.

Aan t begun van e middag stappen Maans en Pjotr op fiets en reizen òf richting kalkoenenfarm. Et is mooi weer veur dizze tied van t joar, dus Pjotr stekt de neus ien e lucht en snuuft de geuren van t platteland op. Noa n half uurke fietsen rieden ze t aarf op van n boerderij. Op n bord stijt met grote letters:  

‘KERSTKALKOEN IN ALLE MATEN, DE LEKKERSTE DIE JULLIE OOIT ATEN!’

Dat belooft wat! Onder op t bord stijt dat je ze, ien e veren, plukt en zelfs gebroaden kopen kinnen. Maans stapt de stal ien.

Pjotr lopt eerst eefkes noar de coniferen veur wat verlichting van e bloas. Hij stijt rustig met e poot omhoog en geniet van t ruzen van e wiend.  Van achter uut e stal klinkt et geluud van n kalkoen ‘loek-a-loek-a-loek’. Pjotr schudt zien spieren even lös en gijt dan op t geluud òf,  veur dat er t ien e goaten het, stijt er oog-ien-oog met n gigantische dikke kalkoen. De bek valt hum open, wat n monster! As er weer wat bijkommen is stoamelt er.

‘Meiden dokter, wel binnen joe…  SuperTurkey?’

‘Aha een kenner I see! Let me introduce myself, Francis de oldste en dikste turkey van de whole farm!’ Ik heb al 14 Christmas-diners overleefd en heb hier een status-aparte! They can me pas slachten, nadat ik een natuurlijke dood gestorven ben. The pride van de farmer, proud to be a turkey en 16 kilo’s schoon aan de haak!’

‘Dan magst van geluk spreken jong, want ik ben bang dat er de kommende doagen weer hiel wat collega’s van dij over de kling joagd worden. Hiel knap dastoe de biel al zo lang ontweken hest!
Mor is et niet vreselek lasteg. 16 kilo, een hiel gewicht veur dien dunne pootjes. En vliegen is er veur n ‘obesitas-vogel’ zeker niet meer bij?’

‘No problemo doggie, ik kan nog steeds van tak tot tak vliegen. Net zo als toen ik young and lean was!’

Om de doad bij t woord te voegen nimt ze n aanloop en vlugt richting twee poaltjes met n dunne dwarsstok. Mor op et moment dat SuperTurkey de landing ienzet, brekt de stok en dondert et dier met e kop noar beneden ien t zand.

Pjotr heurt n dikke krak.., zigt de ogen van e kalkoen nog één keer ronddraaien en heurt dan n rochelend “Loek-loek”. t Is dudelek ze het heur vieftiende kerst niet hoald!

De deur van e stal slagt open, Maans en de boer kommen noar buten. Pjotr bedenkt hum niet, zet zien tanden ien e mouw van Maans zien jas en trekt hum met noar t nog warme liek van Super Turkey. De beteuterde boer wiet niet wat er zigt!

‘Hest  geluk Maans, de dikste kalkoen van e hiele boerderij is ien e aanbieding, 3 kilo halen, 2 betalen! Kinst hum drekt wel metnimmen of moet ik hum bij dij thuus brengen?

‘Kiek dat binnen nou es kiloknallers’, denkt Pjort en lopt tevreden richting fiets, met ien et veuruutzicht een dikke schoal met kalkoenrestjes.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Een joar leden was Maans vroagd of er Sunterkloas en zien peerd begeleiden kon. Een poar week leden ston de winkeliersvereniging al weer op e stoep.

‘Maans, et is zo weer Sunterkloas en wij zollen groag willen dat er op peerd aankomt ien t dörp. Veureg joar ging dat meroakels met dij as begeleider. Dus wilst et dit joar vast wel weer doen!’

Veureg joar was et hiele spektoakel noatieds nog flink uut-e-klauwen lopen. Noadat er de schimmel op stal brocht had, was er met Sunterkloas en de pieten ien t melkenshok van e boerderij beland. Ouwe Klare, dreuge worst, hamburgers en dikke verhoalen hielden de mannen tot ver ien e oavend bezeg. Pjort was mor wat bliede west, dat ze niet op fiets kommen wadden. Dat had brokken opleverd!

‘Zeker woar wil ik dat wel. t Was n mooi feestje veureg joar. Dezelfde mannen weer ien t spier?’

 ‘Ja en ok t zelfde peerd, die we dit joar mor weer Ozosnel numen. Hij is et tumult nou wel n wènd, dunkt mij.’

‘Komt vast goed. Ik loop dizze week wel eefkes aan bij Piet en zien beestenboel.’

Pjotr had veureg joar niet zo’n goeie band opbouwd met Ozosnel, mor desondanks bedocht er dat et n mooie kans was om weer es n uutstapke te moaken. Dus hupsakee veur op e fiets. Maans is nou teminnent nog nuchter.

Eenmoal op e boerderij lopt Maans noar boer Piet, die op et hengstekampke drok bezig is met et beleren van n jong peerd. De schimmel Ozosnel lopt verderop en begunt al te briezen as er de zwartbonte viervoeter zigt. Pjotr denkt, loat mij de wieste mor weden. Ik blief uut e buurt. Hij drentelt de loopstal ien. Een lut jonkje van zo’n joar of vier lopt luud zingend ‘Zie ginds komt de  stoomboot’ bij hum laangs. Hij het n lange Sunterkloas-slinger bij hum.

Verderop zigt Pjort, rond n grote tekening van Sunterkloas met n koe aan tuur ok slingers hangen. Doar moet er meer van wieten. Bij de eerste de beste zwartebonte melkoe is t roak.

‘Zo Klaartje 22, hest dien schoen al zet en drekt n mooie tekening veur die olle kirrel moakt!? Ik wist niet dat koeien ok aan dit kienderfeest doen. Hoe zil dit òfkalven, hi hi?’

Dizze keer was et de koe, die de wieste was en Pjotr netjes van repliek diende.

‘Dat zit ziezo hondje! Veureg joar was Sunterkloas hier ok ien e stal en toen het er symbolisch een koe kregen van t lutje boaske. Sunterkloas het hum toen vroagd of de koe hier blieven kon. t Is zo’n gedoe met koeien op e stoomboot en zukswat hin. Butendes is t veur de koe ok veul beter om hier tussen heur zusters en dochters om te lopen. Der is toen beloofd dat er elke moand n poar bussen melk noar Spanje goan zollen, veur et moaken van melksukkeloadeletters. Vanzulf moet de Goedheiligman dit joar zien bezit wel eefkes bekieken. Vandoar de tekening en de slingers. Et duurt niet lang meer of de boot komt aan ien t dörp.’

Ien e zieke geest van Pjotr begunt weer wat te borreln, Zigst wel … hij kin zunder staarke drank en vette worst met de meest sprankelende ideetjes kommen. Hij dut n poar passen van t hek of – je wieten mor nooit hoe zukswat valt- en begunt te redenern.

‘Et zol gien roar idee weden om n poar koeien genetisch te manipulern zodat ze sukkeloaletters poepen kinnen. Wat cacaobonen deur t voer, melk en vet hemmen jim zelf wel. Met KI, Kunstmatige Intelligentie, binnen jim ok al bekend, dus ik zie kansen!

Eerst draaien jim een mooie rechte letter I, dan deur noar de J en de L en veur gevorderden is er de W of de M. t Is mor net aan welke kant je begunnen. Briljant plan!’

Pjotr en stekt zien neus eignewies ien e lucht !’

Klaartje Koe kikt hum oneuzel aan.

Pjotr gijt verder:

‘Oh ja en dan huven de boeren de veestoapel ok niet ien te körten, want dan komt er ja minder mest bij. Helpen jim die pronte minister van Landbouw ok nog es uut e stront!’

Hij kraabt even met zien achterpoten wat hooi uutzied om zien worden kracht bij te zetten.

Klaartje snapt er niks van en kikt hum warrig aan. Dat et ien de koeienkoppen nog laang niet zo ver is wordt Pjotr al snel en pienlek dudelek.

Want Klaartje het schiet aan Pjotr zien woorden, kromt heur rug, zet de achterpoten wat uut mekoar en doar klettert de drek op et beton. De spatters vliegen Pjotr om e kop. Harrejazzes!! Hij bedenkt hum niet en vlugt de stal uut, recht op e gracht of. Hij nimt n duuk, as er weer boven komt hoest en proest er et uut.

Maans die alles gebeuren zag roept lachend;  

‘Wat nou Pjotr, maandag-wasdag!’

Nou is et Maans die de lolbroek aan het!.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Pjotr lebbert zien boas wakker. Dat gebeurt aans nooit want Maans het de deur van e sloapkoamer altied dicht. Mor Maans leit op e bank, hij het zien boksem, trui en e sokken nog aan. Een lege fles Beerenburg stijt noast de toavelpoot en op e toavel stijt n schoaltje met n tipte metworst. t Kwiel lopt Pjotr uut e bek, hij slikt Maans nog één keer om e kop en vret dan vlug t stukje worst op.

Maans schrikt wakker,  knippert met e ogen en kikt dan recht ie moalende kuzen van Pjotr.

“Verrek , ben ik hier guster verdarre ien sloap vallen. Alles dut mie zeer!

Steunend en kreunend komt Maans ien e benen, hij grip doalek noar zien kop die bonkt as n gek. Guster had er met Paulus noar t voetbal keken, der was gien donder aan. Ze hadden et mor op n zupen zet en toen Paulus om vier uur noar huus waggelde, had Maans nog één borrel nommen. Met as gevolg …..

t Is gelukkeg mooi dreug weer en der is niks beters tegen n koater as n fris fietstochtje. Maans zet Pjotr ien t bakje veurop e fiets, controleert zien bandenspanning en de accu. Harregat vergeten op te loaden, mor hij nimt de gok. Ze rieden richting et Lauwersmeer en algedureg vernimt Maans dat et vanuut et noordoosten harder begunt te waaien. Dan mor even n streepke ondersteuning derbij, et moet gien aannommen waark worden. Je fietsen toch veur de lol!

Eenmoal over de diek kommen ze n groot spandoek tegen, dat over n silo spannen is. ‘Verknal de Kollumerwaard niet!’ stijt er op. Maans herinnert hum dat er op e radio heurd het, dat et Ministerie van Defensie  zien begereg oog vallen loaten het op dizze polder. Ze willen der n springterrein ienrichten, woar ze trainen kinnen met zwoare explosieven.

‘Je snappen er toch werkelek niks van!’, begunt Maans tegen Pjotr te oreren, ‘Hemmen ze hier n mooi natuurgebied met vogels en herten en dan willen ze begunnen met die knapperij. Straks alpmoal dieren met oordoppen op. Net as al die minsen die zo neudeg noar muziek luustern moeten as ze lopen of fietsen! De individualisering ten top en dan straks ok nog ien t dierenriek!’ t Most verboden worden!

Oordoppen, doar had Pjotr nog nooit zo over noadocht, al wol der sums ok wel eefkes van et gesoes van Maans en Paulus òfweden.  Hij kon hum wel bedenken dat beesten schrikken zallen van dat geknal, mor of ze dan votgoan uut et gebied?

As Maans et tied viendt om de thermoskan aan te spreken, zet er de fiets tegen e rand van n bank. Bliksem, die accu is al flink achteruut lopen!

Pjotr is òfdwoald noar de wotterkant om wat vocht kwiet te roaken en zigt verderop twee zwoanen . As er zien poot optild, moaken ze flink lawaai.

 ‘Rusteg mor, goed volk!’, blaft er, ‘Mag ik jim wat vroagen?’

De zwoanen wenden et roer en kom op hum òfzwemmen.

Pjotr valt met e deur ien huus;  ‘Hemmen jim  een schaarp geheur?’

‘Hoezo’  vroagen de zwoanen verboast? ‘Nou dat wil ik groag wieten’ zeit Pjotr

Óke, wij binnen vanzelf gien duven of peerden, mor me dunkt we binnen zeker niet doof.’ Zeit de oldste.

‘Docht ik al, want ik heb nog nooit n zwoan met n heurapperoat zien. ‘Ha, ha, ha’ Pjotr lacht om zien eigen grap. De zwoanen kieken hum aan met n meewoarege blik, ‘stom hondje’ zeit de jongste

Pjotr gijt veder. Ik heb wel es heurd dat jim zicht niet al te best is en dat zwoanen sums zo mor tegen n wiendmeulen aan vliegen! Vrimd want dat binnen gien lutje dinkjes en ze moaken nog lawaai ok! Zo moakt Unox zeker zwoanepaté!’

De oldste zwoan is et zat en begunt fel te sissen. Hij barst lös;

 ‘Dat binnen gien grappen hondje! Der binnen al femilieleden van ons sneuveld deur die gehaktmeulens, dus n klein bietje respect ja! Ik heb ienderdoad lucht kregen van et plan, dat ze hier met knapperij aan e gang goan. Kinnen we weer verhuzen. Wij zatten eerst wat noordeleker onder de diek, mor doar joegen soldoaten elke dag met voertugen langs. Toen gingen wat verderop zitten mor dat bleek n landingszone veur parachutisten te weden. Toen binnen we weer verder trokken. Ik heb altied begrepen dat et Nederlandse leger gien echte munitie meer het en dat ze voak oefenen deur ‘Pang, Pang’ te roepen. Nou doar worden we niet aans van! Mor as der met granoaten en dynamiet smeten wordt, dan wiet ik het nog zo net niet. We binnen vanzelf gien plofzwoanen. Ze moeten niet op ons schieten.

Pjotr gooit er nog n grap ien ‘ Jim kinnen altijd nog n pakje met groen-bruune  camouflage- veren aantrekken!’

Veurdat et goed tot de zwoanen deurdrongen is  heurt Pjotr Maans op zien vingers fluiten en weg     i-der. Op noar huus! De zwoanen kieken mekoar aan en schudden heur lange halzen ‘dom hondje’.

Et is mor goed dat de wiend vanuut et noorden komt en toenommen is, want de accu is teruglopen noar 15 procent.‘As we geluk hemmen, kinnen we nog op stroomkracht noar huus kommen Pjotr. Ik heb eileks gien zin om t leste stuk zelf te trappen met zo’n zwoare hond veurop. As de accu leeg roakt, moest mor noast  de fiets lopen!’

Pjotr kikt hum op-en-del aan en denkt: ‘Doe slimmerik. Was guster mor wat lozer west. Wat minder zupen en de kop der beter bij holden! Dan hast dien fiets eerder aan e stroom zet!
Mor ja, as de drank is in de man …….!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Thea, de wandelvriendin van Maans, was mor niet opholden te zeuren: ‘Waarom doen we niet mee aan de Tocht om de Noord? We houden beiden van wandelen en we hoeven niet voor langste afstand te kiezen!’  

Maans had wat tegensputterd over massa’s minsen en kuddegedrag, mor uuteindelek het er toch over zien grote hart streken en toegeven. ‘Mor dan wel de 25 kilometer’ ha-der zeid. Hij wol hum ok niet kennen loaten vanzulf. Met Thea was er noar n ‘buitensportwinkel’ west om n poar echte wandelschoenen te kopen. Had er van heur kregen op zien verjoardag. ‘t Was dus dik aan’, want de rekening loog er niet om. Die stomme sokken en n wandelbroek had er niet hemmen huft. Noorse sokken doar zwoor Maans bij en n spiekerbroek voldee hum best. Mor ja, hij had et toch mor aanommen, je doen wat hé.

Wied op e tied wadden ze op pad goan noar Hoogezand. Maans had drekt al spiet dat er metgoan was. Wat n drokte en wat n stuk lewaai. Hij kreeg bij t idee dat er doar noar binnen most al doavernde koppien.

 ‘Hoal doe de startbewiezen mor, dan blief ik met de dieren ien buten! Oh ja en nim drekt n bak kovvie met.

‘Dat doe ik ‘ zei Thea.  ‘Dat helpt misschien wel tegen je hoofdpijn’ ‘Pas jij maar even op de dieren’

De dieren ja, want niet allinneg Pjotr was met, mor ok Thea’s labradoodle Tim. Vergeleken bij Pjotr was Tim een modepopke, getrimd vachtje, leren halsbandje over n rooie buusdoek en niet al te slim zeg mor rusteg, een dom blondje. Pjotr most hum ienholden om niet op zien gebrukeleke grovve menier uut e hoek te kommen bij t zien van al die ‘modeverschienseln’.

Noa de kovvie goan ze op pad, de drokte onderweegs valt Maans toe. Ze binnen een poar kilometer op pad, as ze over n smal, wiebeleg brugje moeten. Gien probleem veur Pjotr vanzulf,  die lopt zo, met e steert omhoog, noar de overkant. Mor Tim blift stram met gestrekte poten veur t brugje stoan. Pjotr kin zien lachen host niet ienholden en roept noar de overkaant ‘Hé jong, bangschieter!’.

Drekt stijt er n file wandeloars achter hum en t gefoeter begunt. Hoe Thea ok roept en aan e riem trekt, Tim vertrekt gien spier. Maans bedenkt hum niet, pakt de hond bij kop en kont en tilt hum over de brug. Vlak veur Pjotr zien lachende snoet wordt Tim op e grond delzet.
‘Stadse meroakels!, bromt Pjotr, ‘ Doe toch normoal man!’

Tim lopt met de steert tussen de poten en e kop noar beneden bij Pjotr laangs ‘Ik kan het ook niet helpen hoor ik heb niet zo’n goed evenwichtsgevoel’

As er n poar kilometer verderop n vlonder van wel 200 meter is, wacht Maans niet eens meer of. Hij pakt Tim op e nek en banjert deur. As er Tim weer op e grond zet, schrikt dizze zo bot van n eend die vanuut e slootswal opvlugt, dat er zo ien e baggersloot springt.
Pjotr bemiegt hum zo’n bietje van t lachen, schut de baarm ien en stekt e poot omhoog. ‘Oei net op tied’

‘Niks wend!’, bromt Maans en het et hondje al bij t nekvel grepen en trekt hum uut e bagger.‘ Straks mor even deur n schone sloot joagen, dan spoelt e dikste blauwmodder der wel weer of!’

De rest van e tocht lopt Pjotr veur de troepen uut, dut links en rechts n plasje, mor steurt hum verder niet meer aan die andere viervoeter. Tim bungelt aan e riem achter Thea aan.

Niet ver van e finish, ien t park, stoan een poar mannen met n doedelzak. Van n grote òfstand kinst et geluud al heuren. Tim lopt stief tegen Thea heur benen aan en begunt te piepen. As ze dicht bij de speulers binnen gijt Tim plompverloren op e kont zitten. Hij gooit zien kop ien e lucht en begunt met lange uuthoalen te janken. ‘ Hoeww, hoeww, hoeww!’
Thea kikt met heur ‘Dat doet ie anders nooit-blik’ noar Maans en begunt met volle kracht aan e lien te trekken. ‘Kom Tim we moeten door, hou op met dat gejammer!’  Noa verloop van tied geft Tim toe en huppelt nog noasnokkend achter zien boazin aan.

‘Wat is er loos met dij ’, vragt Pjotr die noast Tim lopen gijt.

‘Geen idee, maar ik kreeg het opeens te pakken. Dat zal wel te maken hebben met mijn Schotse roots. Het greep me zo maar bij de strot!’
‘Wat n flauwekul’,zeit Pjotr, ‘Ik von t mor vaals gejammer, net zo irritant as de trombone van ons overbuurvrouw. Die begunt ok altied, net noa t eten te  piepen, as ik even sloapen wil!’

Zunder verdere rampen kommen ze bij de finish aan, woar et weer n drokte van belang is.
Maans  i-der geliek weer kloar met:
‘Hoal doe de leste stempels mor, dit was één keer, mor nooit weer! En doe mor n potje bier, want ik bin bek-óf van t sjouwen!’

Pjotr kikt zien boas vol begrip aan!
‘Nooit weer! En zeker niet met die verrekte Tim derbij! Die moet mor mooi ien Stad blieven!

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correct
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Broakend warm weer vandoag, mor Maans het òfproat dat ze vandoag weer n stukje wandeln goan, dus vroeg uut e veren en e rugtas ienpakken. Extra fles wotter met veur Pjotr, al drinkt die liever wotter uut e sloot.

Rond negen uur komt Thea, Maans zien wandelvriendin, met heur woagen veurrieden en noa n kopke kovvie wordt Pjotr achter op e bank dirigeerd en is et spul kloar veur vertrek.

‘ Zeg jij het maar Maans, waar gaan we vandoag wandelen?’

‘Me dunkt we goan et nije wandelpad ‘ De Drie Polders’  mor es perberen, dat is dit veurjoar opend. Dat is stief aan et Lepterderdiep en ik heb doar ien t verleden wel es aan t slootschonen west bij de Gave. Ik ben wel benijd hoe dat er nou uutzigt.’

Thea geft gas en Maans loodst heur via de Pasop, langs de snelweg noar n parkeerplakje bij t diep. Pjotr hipt de auto uut en duukt de wal ien om te pissen en drekt mor eefkes wat te drinken. Want et is al flink warm.

‘Kiek doar verderop stijt n mooie uutkiektoren, stief bij Pasop, doar lopen we op aan.’

‘ Wat n vreemde naam Pasop, voor wie moet je oppassen, witte wieven, wolven of moeras?’

‘ Ik zil et alpmoal vertellen, eerst mor eefkes aan e loop!’

Et is n schitterende dag en as ze midden ien t veld binnen, vliegen luwerkes en aander vogels om heur hen. Et wandelpad is inderdoad noagelnij, met mooie brugjes en zukswat.

‘ Kiek Thea, vroeger wadden dit de hooilanden van Lepterd en Midwol. Voak land woar niet zo veul aan te verdienen was omdat et zo nat was. Boeren joegen dan hokkelingen en aander jonkvee et gebied ien en de boas van e herberg, bij de iengang,  kreeg n poar cinten om een ‘ oogje in het zeil te houden’. Vandoar de Pasop. Mor de boeren mosten zelf ok oppasen dat ze niet te lang ien e herberg zitten bleven. Aans kwammen ze slingerendeweg en zunder cinten weer thuis. Mosten ze ok nog oppasen veur ‘moeders de vrouw’. ‘ 

‘ Mooi verhaal Maans, dat jij dat allemaal weet!’

Ze kikt hum bewonderend, host dwepend aan en Pjotr schudt met zien kop. Dwoasheid!

Niet veul loater binnen ze bij de uutkiektoren, die wel n meter of 8 hoog is. Thea klimt drekt noar boven en Pjotr wil de poot op de eerste tree zetten, mor Maans holdt hum tegen.

‘ Traplopen is niks veur dij Pjotr, blief doe mor mooi ien e schaa onder de toren. Moest wat wotter?’

Mor et hondje is de boskes al ienschoten en lebbert wotter uut n poeltje.

Boven op e toren geniet Thea van t mooie uutzicht en Maans wiest as n volleerd gids aan. Lepterd, Eemtil, Onlanden, Leekstermeer… Thea pakt n dikke reep sukkeloa, dat al n bietje smolten is, uut heur tas en die smikkeln ze met zien beiden op. Et leste stukje holdt ze ien handen.

‘ Dat is voor Pjotr straks!’

Maans pakt et aan, mor reageert verder niet. Ze het vast gien idee dat hondjes slim ien e schieterij roaken van sukkeloa en hij stekt et restant snel ien zien kontbuus. Eenmoal beneden geft er Pjotr eerst mor n hondekoekje en dan lopen ze langs de Gave weerom noar de auto.

Eenmoal thuus stapt Maans uut en zigt Thea n smirrege  bruune streep op et leer van e bijriederstoel.

‘ Wat nou Maans, een ongelukje? Je het een vieze bruine streep op de autostoel gemaakt en een vlek op de achterkant van je broek. Het lijkt wel alsof …’

Maans het al rap deur wat er aan e hand is. t Restje sukkeloa is smolten! Hij struupt noar de sloapkoamer om hum te verschonen. Pjotr is de tuun ienlopen, komt doar buurpoes Minoes tegen en begunt hard te lachen.

‘ Liefde moakt blind Minoes, mor ik wist niet dat je der ok van ien e schieterij roaken konden!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de correcties
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr