Geert Zijlstra

Maans het veur t eerst ien zien leven een eigen computer. Nou ja, t is eileks een I-Pad, mor dat geft ja niks. Het zit ziezo, Thea het op Valentijnsdag een nije I-Pad kregen van heur ex-man. Ze binnen welleswoar scheiden mor kinnen et nog goed met mekoar vienden en zo nou en dan is de romantiek of de erotiek eefkes weerom. Ze hemmen dus gien LAT-relatie, mor n LIA, Living Ieneens Allinneg, zo had Maans et bedocht. Geft ok niks, hij mooi een I-Pad overholden aan n Valentijnsdagbevlieging.

‘Handig dingetje Maans, nu kun je zelf ook even googelen!’

Thea had hum wat instructie geven en hij viendt zelf dat er hum der al oardeg met redden kin. Hij het al rondlopen ien t Rijksmuseum en de hits van Neil Young, zien favoriete muziek, heurd op YouTube met de filmkes derbij. Wat n artiest toch, die Ome Neil!

‘Kijk Maans,der staat ook een handig linkje op! Dat is van een leverancier van hondemenu’s. Ik ben zelf ook klant en dacht dat het misschien wel goed ís voor Pjotr een op maat gesneden menu. En ze brengen het ook bij je thuis. Wat een gemak!

Pjotr had et aanheurd en zag alweer golden bergen. Lekkere bakjes met vers vlees en vis en as toetje n kauwbonk van zwieneoor. Yammie! Nou had Maans der tot op heden gien aandacht aan besteed. Mor noa de kovvie kruupt er met de I-pad op e bank. Pjort leit lekker noast hum, op zien eigen dekenkje.

‘Ik zil toch es eefkes kieken Pjort of dat hondenmenu wat veur dij is!’

Hij klapt et apparoat open en klikt et juuste linkje aan. Een alderoardegst bruun hondje, met zien halfopen bek op n toavel vol voer, kikt hum vertederend aan. Drekt komt er n vroag ien beeld. ‘Welk ras mogen we voeren?’ Maans gript noar zien kop, ien vredesnoam wat moet je hier nou ienvullen? Pjort het wel bloed van n Wetterhoun, mor raszuver i-der vanzelf niet. Nou veuruit dan mor ‘Wetterhoun’, klikt er aan. Hij krigt vroagen over de noam, et geslacht, de leeftied van e hond, wat er normoal èt, -dreug of nat- en of Pjotr n zinnege eter is. Maans lacht:

‘Pjotr, ze vroagen ofstoe n zinnege Pieter bist. Nou dat kin je wel zeggen.!’

Pjotr zien aandacht is al niet meer bij Maans, hij doezelt wat en beleeft net n mooi oaventuur met zien kammeroadje Niels. Ze binnen soamen op pad ien n duuster bos met wilde wolven. Pjotr zien poten trillen en hij moakt allerlei vremde geluden.

Maans gijt verder met de vroagenliest en i-der zo stoareg aan al 10 minuten met bezeg. Antwoorden geven en nog es antwoorden geven. Wat n gekloot, hij wil voer bestellen en de pries wieten en gien stomme vroagen beantwoorden! En toch gijt er deur. Of Pjotr meschien wat te dik is?Kreunend komt er ien t enne. Hij pakt Pjotr op e arm, lopt noar de sloapkoamer en weegt 12 kilo extra. Of Pjotr gezondsheids problemen het, of er specioal trained is….? Et gijt mor deur. Is Pjotr aargenswoar allergisch veur? Hij krigt n kiesliest met wel 40 dingen woar je niet tegen kinnen, dat is de bekende druppel.
‘Nou is de gort goar, flikker toch op man!’

Hij klapt de I-pad dicht, Pjotr schrikt wakker en dut e kop omhoog, wat was dat veur klap!

‘Ze willen alles van dij wieten en et gijt ze niks aan. Straks verkopen ze dien data aan die mongool van n Elon Musk. En dan krigst straks zeker n miegereg zakje voer veur 10 Euro en kin je pas noa n joar weer van t abonnement òf. Ik pas derveur! Alpmoal modieus gedoe Pjotr, net as die doametjes die n kant en kloar gesneden siepel ien n plastic puutje metnimmen uut e winkel of een toefje soepgroente ien n puntzakje. Strontduur en weer n stuk plastic ien e oceaan! Domme gaanzen binnen et!’

As Maans de kop dwars het, baarg die dan mor, want dan i-der niet meer veur rede vatboar. Dan is er net n ezel. Trekst hum aan e steert dan wil er veuruut en trekst hum aan e oren….!
Ik zeg niks denkt Pjotr en met heurt er n auto stoppen. De bel gijt, Maans dut e veurdeur open en komt met Thea achter hum aan de koamer ien. Thea gooit n boodschaptas op toavel en stekt van wal.

‘Ik dacht ik ga lekkere pizza’s bakken voor Maans, als een verlate Valentijnsmaaltijd en ik heb voor jou weer leverworst meegenomen Pjotr!’

As bij toverslag is et humeur van Maans omsloagen. Hij geft Thea een dikke tuut op e wang en meschien verbeeld Pjotr et hum, mor der komt n blosje op zien wangen.

‘Wat n goed idee Thea. Jammer dat ik gien oven heb. Meschien kin et ok ien mien magnetron en aans vroagen we buurvrouw Warres even of we heur oven bruken kinnen. Hest alle spullen al bij die, of moeten we eerst nog noar de winkel?’

Thea tovert twee rollen kant-en-kloar deeg, een paprika, een lösse prei een pot saus en nog wat potjes uut heur tas. Dan komt er ok n plastic puutje met gesneden siepel en n bosje basilicum uut. Pjotr duurt host niet te kieken, want Maans kin ien één keer ontploffen. Mor Maans zeit niks, brengt de spullen rusteg noar t aanrecht en dut n schuut veur.
Pjotr moet denken aan Ome Neil en dat die geliek had toen er zong:

‘It’s gonna take a lotta love,
to change the way things are!

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Maans is niet al te vris. Hij hoest en proest al wel n week. Ondanks n dieet van citroen, brune sukker en Beerenburg is er gien mins geliek. Hij dut de achterdeur op n kier, gript zien fles en n kopke van t aanrecht en ploft weer op e bank.

‘Moest dij vandoag zelf mor redden Pjotr! Ik goa de kolle niet ien. Ik kruup onder de wol.’

Ok best, Pjotr lopt noar buten, t is schier weer. Hij kikt eefkes noar buurpoes Minoes, die ien e vensterbank leit en lopt dan deur de steeg de stroat op. As Maans toch niet ien actie komt, kin er net zo goed n extra rondje moaken. Niet veul loater lopt er ien t parkje woar de vijver vol zit met n dikke koppel gaanzen. Je breken je tegenwoordeg de bonken over die beesten. Hij heurde lestdoags van Maans dat die ze niet lekker von. Hij zee:

‘t Binnen rötbeesten en niet te vreten zo toai,

butendes wiet je t mor nooit met die vogelgriep. Minsen schienen der ok vatboar veur te weden. Doe mij mor n stukje piek. Wel zo lekker en zo veileg.’

Dit koppeltje gaanzen zigt er prima uut, ze hemmen et drok met fourageren.

‘Hier gien vogelgriep gaanskes!’

Eén van e oldere beesten schud met e kop hinneweer. Gien lasten dus? Pjotr lopt wat verder, dan zigt er tussen de struken een voske die noar de vijver zit te glupen. Hij wil vast een van die gaanzen vangen.

‘Moi vos, wilt wat?’

‘Kop dicht, domme hond, doe jagst me alle vogels vot! En ik bin al niet al te fit, dit is mien kaans, om n lekker hapke te pakken en doe zaltst dat verpesten?

Sodemieter op met dien grapmoakerij!’

Pjotr dut, uut et veld sloagen, n poar stappen achteruut. Hij let de vos begoan, die verheugt hum wel hiel bot op et gevogelte. t Kwiel lopt hum uut e bek, of zol er wat aans loos weden, i-der ok ziek, meschien?

‘Kwielstoe altied zo veul, of hest al twee week gien eten had?’, grapt Pjort vanof n òfstandje.

De vos stopt zien jacht en vertelt dat er lestdoags n eend von, die eerst nog deur de lucht vloog  en toen as n bakstien noar beneden donderde. Hij lag dood bij de weg en Vos had hum opvreten.

‘Doarnoa bin ik niet weer de olle west en ienderdoad ik kwiel algedureg!’

‘Dan hest n eend met vogelgriep opvreten vriend. Niet zo handeg.’

De gaanzen ruken onroad en moaken dat ze votkommen. Voske draait hum om en kruupt trillend ien e slootswal, woar der n holletje moakt het. Pjotr wiet et verder ok niet meer, wenst hum beterschap en slentert weerom noar t dörp.

As Pjotr t huus weer ien komt leit Maans luud ronkend op e bank. Zien fles stijt halfvol…of was et halfleeg op e vloer. Pjotr kruupt ien zien mand en kikt noar de ronkende kolos op e bank.

 ‘Nou, hij kwielt nog niet, t zil wel gien vogelgriep weden!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Al is et wat misteg en kold, Maans gijt dizze zotterdag met 5 metgezellen en twee hondjes op weg noar Gruupskerk om de Harries Barre Bakker Winter Wandel Tocht te lopen. Koarten controleren loaten, stempeltjes ontvangen en dan eerst nog mor eefkes pissen en n kopke kovvie .

Niels en Pjotr binnen de beide hondjes, want et beestje van Thea is thuus bleven. Hij het veurege week n poar kauwbonkjes oppeuzeld en gedragt hum sinds die tied wat vremd, volgens Thea. Hij huult sums as n wolf en is niet te hanteren.

‘Hij dut altied apaart. t Is Janken om aandacht en niks aans, nim dat mor van mij aan’ zeit Pjotr tegen Niels. ‘Dat heb ik wel vernommen tiedens de Tocht om de Noord!. Liever zunder dan mèt dat schepsel! Ik wiet zeker, as er metgoan was, had er nou al de hiele brud bijmekoar jankt omdat et zo kold is!’

De is kovvie op, de veters worden nog es aantrokken en dan zet et groepke zich ien beweging.  Ze lopen eerst deur n autogarage en dan goan ze op pad noar t NAM-park, dat glimt ien t zuntje. Thea en heur vriendinnen kieken heur de ogen uut.

‘Mooi wereldje hier Maans, ik wist niet eens, dat ons gas hier vandaan komt!’

‘Joa wicht, dit is één van de veurnoamste schoakels ien e Nederlandse energietransitie en dat gebeurt hier ien Gruupskerk en bij Langelo. Ons gas wordt er thuus gien cint goedkoper van, mor we hemmen de lasten wel. Een nust huzen hier ien e omgeving hemmen al last van verzakkings en scheuren. Et is triest dat er nog altied gien vlotte regeling is om dat vergoed te kriegen. Ze willen wel geld verdienen, mor uutkeren, ho mor!’

Ze lopen ien n lange riegel deur t veld en kieken niet noar de bordjes of op e routekoart. Dan kommen er vanuut tegengestelde richting wandeloars weerom lopen.

‘Wat nou, wat vergeten bij de bakker?’, Maans is al net zo’n komiek as Pjotr en glimlacht noar n toevallige kennes.

‘Nee Maans, wij lopen verkeerd, verderop stoan gien bordjes, we moeten weerom!’

‘Voordat we verder gaan willen we eerst even op het bankje zitten hoor.’, roept Thea en beent vlot noar n bankje.

Pjotr en Niels strunen wat deur de boskes en treffen doar n olle reebok.

‘Man wat n drokte hier vandoag. Guster was er ok al veul volk op pad, met koares en bordjes. Wat i-der aan e hand? Wieten jim dat hondjes?’

‘Ach jong, minske-kuren moest mor rekenen. Ze vienden et mooi om as ganzen over t pad te lopen en bordjes te volgen, aans kommen ze niet weer thuus!’ Onze boazen volgen ok klakkeloos die borden en mor kletsen en mor kletsen.

‘Aha dat wadden die bordjes. Ik docht al wat moeten die bordjes hier, mor et kwam me goed uut. Kon mooi mien kont er aan kraben. Al draaide et bordje wel wat met.’

Niels proest et uut as er deur krigt dat de jeuk van n reebok al die wandeloars et verkeerde pad opstuurd het. Dan fluit Maans op zien vingers as teken dat ze weer verder goan. Niet veul loater binnen ze weer op ‘t rechte pad’ en lopen ze noar Nijziel. Ze kieken eefkes ien e kerk woar nou een muziekstudio ienzit en verwondern heur ien t museum met wel 7500 blikjes en trommels.

‘Woar stoan de Bonzo blikken?’, grapt Maans.

De eigenoar van et museum let hum niet kennen en loat Maans alle blikken met honden zien. Maans kikt zien ogen uut. Mooi spul man, dat hadden we vroeger thuus ook wel.

Bij n kast met segoaren en tabak, wenkt er Paulus.

‘Moest kieken Paulus een pakje tabak veur mor één rieksdoalder en niet eens ien Europriezen. Wij moeten nou één keer ien e moand noar Duutsland veur n nije slof shag.’

Dan lopen ze verder richting Gruupskerk en et Bakkerscafé woar de finish is. Beide hondjes worden buten aan t hek bonden en zien niet veul loater Maans, Paulus en Egbert achter n glas wit schumend bier zitten.

Pjort knipoogt noar Niels.

‘Die kirrels die treffen et mor vandoag. Goed gezelschap, lekkere hapkes en wel wiet wat de oavend nog brengt?’

Niels geft hum del: ‘Dat komt vast veur de bakker.’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

De uutkomst van e Kerstmoaltied was dat ze met zien zessen metwandeln goan aan de ‘Harrie’s Barre Bakkers Winter Wandeltocht’ ien Gruupskerk. ‘Een smaakvolle winterse wandeling rondom Grijpskerk’ ston ien n aankondiging en Thea en Maans wisten nog van veureg joar dat et zeker de muite weerd was om met te lopen. Dit joar goan Paulus, Egbert en Thea’s vriendinnen ok met.  

‘Kunnen de honden ook mee Maans!’, vragt Thea. 
‘Ik zol niet wieten woarom niet. Et is ien e vrije natuur en as we aargenswoar deur n winkel of museum lopen moeten, dan loop ik wel om met de viervoeters!’ 

Dat is dan regeld. De hondjes Niels en Pjotr binnen dat wel went en nou mor hopen dat dat mormel van Thea zich niet weer zo aanstellen zal as bie de Tocht om de Noord. 

De ‘Smaakvolle’ wintertocht is pas over twee weken, dus wil Maans eerst eefkes proeflopen. Hij het immers nije schoenen kocht en dan wil je niet drekt een hiele barre tocht moaken. Dus eerst mor met Pjotr veurop op e fiets noar Nuus. De fiets komt op t parkeerplak van museum ‘t Rieuw’ en de nije schoenen, werkelek dure krengen heur, kommen uut e fietstas. 
‘We lopen eerst n stukje over t verharde pad Pjotr. Dan straks mor een stukje over minder begoanboare poaden!’ 

Ze lopen veur de Coendersbörg langs noar et westen, richting Moarum. Et zuntje schient, mor t is wel vris om e neus. Vlak veur n handelscentrum zet Maans hum del op n bankje en begunt aan e veters te peutern. 
‘De nije sokken toch ok mor eefkes perberen!’  

Pjotr moakt gebruuk van e gelegenheid om e bloas te legen en roakt aan e proat met n voalbruune pony. 
‘Mooie wereld hier ien Nuus, woonstoe hier al lang!’  
‘Best wel ja, al kom ik van oorsprong uit Blaricum. Ik heb connecties met et handelscentrum verderop en die zorgen goed voor mij met wortels en hooi!’ 
‘Dat is mooi jong, mor lopt dit pad hielemoal deur tot aan Moarum? 
‘Jazeker, nog een beetje verder zelfs. Jullie lopen op nu op de Oudeweg die precies op dit punt overgaat in het Malijkse pad, één van de oudste kerkepaden van Nederland. Je mag je gelukkig prijzen dat het er zo mooi bij ligt. De andere kant op kun je helemaal door tot Tolbert!’ 

Maans komt kreunend en steunend ien t enne en fluit noar Pjotr. Ze sloagen links òf toe t zuden ien. Pjotr het al zien dat Maans een bietje met zien linkerbien trekt. Schoenen toch niet OK? 
‘Kom Pjotr, we goan binnendeur, dan kommen we zo weer uut ien t Coendersbos!’  

Halverwege de lange weg richting t zuden lopen ze t hiem op van n bedrief met allemoal stienen beelden. t Idee is om eefkes verderop over twee stukjes land te lopen en bij et bos uut te kommen. Maans is nog gien 10 stappen et terrein op as der n joekel van n bouvier aanvliegen komt met n bult geroas en geblaf en t schoem op e bek. Pjor stekt de steert ien e lucht, let zien tanden zien en dut n stap noar veuren, met veul bravoure lopt er op de bouvier òf: 
‘Kin et niet wat minder rötzak!  Wij willen allinneg mor eefkes dreug noar de overkant lopen. Hufst drekt niet zo’n keboal te moaken! slampamper!’  

De bouvier is zuver onder e iendruk van Pjotr zien optreden en nimt gas terug. 
‘Dat kinstoe wel mienen’, bromt er, ‘mor burgemeester van der Tuuk, hij woont hier vlakbij, het lestdoags zeid dat we goed uutkieken moeten veur ‘verdachte acties in het buitengebied’. Dus ik bin er slim op bedocht! Mor ik zie ok wel dat die olle strompeloar niks aparts ien t zin het, dus loop mor deur!’ 

‘Bedankt’ zeit Pjort uut e hoogte en lopt weer noar Maans toe. 
Maans drukt et stiekeldroad omdel en stapt zo t laand ien. Hij wiebelt eefkes as er op zien zere enkel landt. De bouvier stijt nog op e raand van t hiem!’ 
‘Bliksems woaks beestje Pjotr, kinst wat van leren!’  

 Pjort steurt hum niet aan e woorden van Maans en eefkes kikt er nog achterom noar de dikke zwaarte bouvier.   
‘Opscheppers, meroakelmoakers’ dat soort beesten. Mienen dat ze hiel wat binnen omdat ze wat groter binnen! 

Dan is zien aandacht ieneenent bij n hoas die verderop deur t laand hipt.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Et huuske van Maans zit gezelleg vol op kerstoavend. Alle gasten binnen present en zelfs Pjotr, Niels en buurkat Minous leggen gebroederlek ien Pjotr zien mand. Die is veur e gelegenheid versiert met sprankelende lichtjes. Ze hemmen van Thea al lekkere hapkes kregen en Pjotr het zien beste grap al weer deeld: ‘Niet veul mis met Kerstmis!’

Paulus en Egbert, de vrunden van Maans, hemmen veur de gelegenheid n kersttrui aantrokken. Op die van Egbert stijt ‘Trap Aan’. Zien zuster het de trui breid noa t succes van e Westerkwartierder rockband op t Regionoal Songfestival ien Maastricht. Paulus het n Vega-trui aan. Een kerstboom met woddels as, bieten en kolen as ballen en n artisjok as piek. 
Specioale gast is Joyce, et wichtje uut de ijssalon dat eerst broakend benauwd was veur honden. Deurdat ze wandeln mocht met Pjotr, groeide ze der over hin en waarkt ze nou ien n dierenpension. Tiedens de wandelingen zag Pjotr de liefde tussen Joyce en heur vriendje Rokus opbloeien zien. Rokus waarkt parttime ien n voedselbos en komt voak eefkes bij Maans en Egbert op e volkstuun aan. Thea’s dochter Ankie nam heur vrijer Koos met en zo zitten er dus niet allinneg olle bokken aan toavel. Thea’s beide wandelvrienden, heur ex-man en buurvrouw Warres moaken et koor compleet.

As Maans ien t enne komt en zien keel schrabt, spitst Pjotr zien oren!Nou goan we t kriegen, de spreekstalmeester nimt zelf et woord. Die stiekemerd, wel had dat ooit docht. Aans zee der nooit wat, mor nou Thea der bij is. Liefde moakt blind en slecht muren!

‘Beste minsen, wat mooi dat jim alpmoal kommen binnen. Thea en ik hemmen zo een mooi koppeltje alleenstoanden bijnander brocht veur n gezellig etentje. Noatieds goan we ok nog n potje Hitster speulen om Top-2000 kennis te testen. Wees mor niet benauwd, want et binnen olle en nije hits deur mekoar en e jeugd wordt eerlek verdeeld over beide teams. Zo bestrieken we et hiele tiedperk tussen Frank Sinatra en Taylor Swift!

Thea en Ankie kommen met schoalen vol lutje hapjes uut e keuken en zetten ze op toavel. De tapas en mini-frikandellen – Maans zien favoriet- worden enthousiast verorberd. Dan wenkt Maans Paulus noar de keuken en niet veul loater kommen ze weerom met n enorme schoal. Midden op toavel wordt ruumte moakt veur SuperTurkey, die der nou mooi gekleurd op stijt. Goldbruun met rondom fruit en andere lekkere hapkes.  Maans tikt weer eefkes met zien mes op e schoal.

‘Ik stel jim veur aan SuperTurkey, de dikste kalkoen van t hiele Westerkwartier. Ze was 12 kilo schoon aan e hoak en had op e boerderij n leven as n luus op n zere kop. Jammergenog wol ze aan Pjotr bewiezen, dat ze nog goed vliegen kon. Et deel ien e lucht ging prima, mor de landing werd heur fataal. As eerbetoon, hemmen we heur op ‘Traditioneel Canadese Wijze’ opmoakt. Nog n hiele toer want ze pastte, met heur onvang, mor amper ien e oven. Nou, ik zol zeggen, aanvallen!’

De disgenoten störten heur as hongerege wolven op e kalkoen. Maans, Egbert en Paulus moaken der n wedstried van, wie et voakst opscheppen kin. Maans wint vanzelf, gien wonder met zien omvangrieke buuk. Noa de ijstoart kinnen de oldjes ‘uitbuiken’ en de vier jongsten rumen de dikste rommel op.

Thea heur ex-man is drok ien gesprek met buurvrouw Warres. Wat bliekt, zij kent zien moeke nog van e legere schoel en ze vragt hum t hemd van t gat. Moeke leeft nog en zit ien Stad ien n verzörgingstehuus. Ze proaten of, dat er heur n keer metnimt op veziede. Weerzien noa 80 joar?

Thea en heur vriendinnen plannen met Paulus en Egbert een volgend wandelevenement. Op 11 jannewoarie goan ze met zien zessen, soamen met de boswachter en n verhoalenverteller op pad op Trimunt. Thea knipoogt stiekum noar Maans. Et koppeln kin zo mor es lukken, doarom dut ze der snel nog n schepke boven op.

‘Dan gaan we later die avond naar ‘De Lawei’ want daar worden dan Nederpop-hits gespeeld, lekker swingen en je uitleven!’

De doames reageren drekt enthousiast, mor Paulus en Egbert kieken bedenkelek. Maans gript ien:

‘Gien paniek mannen! Ien Drachten hemmen ze ok bier, dreuge worst en mini-frikandellen. Wij kommen de oavend wel deur en as de wichter wil hemmen, dan is dat toch ok wat weerd.’

Dan komt Joyce met drie schoaltjes kalkoenresten de koamer ien en zet ze veur de neus van e drie snuutjes, die ien e flikkerende mand leggen te knorren.

‘Eet smakelijk kleine vrienden, dat jullie je baasjes in 2025 maar weer veel plezier mogen geven!’

Pjotr knipoogt noar zien buurman Niels en buurkat Minoes.

‘Ik zee toch al ‘Niks Mis met Kerstmis!’ Dizze kalkoen het n mooi leven had en is niet veur niks sturven! Vrede op aarde en dat we nog mor lang van mekoar genieten magen!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr