Geert Zijlstra

Eén keer ien e vier weken lopt Maans noar t dörpshuus om soamen met andere bewoners een kopke kovvie te drinken en spultjes te doen. Bij t zummerdag het er doar gien tied veur mor ien t noajoar is et n mooi verzetje. Hij dut zien duffelse jas aan, draait de kachel uut en gijt op pad met zien trouwe viervoeter Pjotr. t Is niet ver vot, dus doen ze t lopendeweg. Pjotr mag dis keer met, mor met dien verstande dat er rusteg onder de toavel leggen blift.

t Is de dag noa de verkiezings en as Maans et pad oplopt, binnen de mannen van e gemeente net bezeg om de leste stemhokjes op e kar te leggen.
‘Met n poar moand kommen ze weer heur Maans, dan goan we stemmen veur de gemeenteroad.’

Politiek is aan Maans niet besteed. Of je nou deur de kat of deur de hond beten worden, et dut beiden lieke zeer! As hij zien AOW en zien pensioen mor op e rekening krigt, dan zil et hum zien reet roesten. Aan e stamtoavel is dat wel aans. Felle discussies over en weer, over centrumrechts en centrumlinks en dat et vast wel n half joar duurt veurdat et Kabinet-Jetten op et bordes stijt. t Is ja ok spannend nou der mor duzend stemmen tussen de grootste partij en de nummero twee zitten. Egbert geft Maans n knipoog.
‘Hemmen we straks et zelfde gedonder as ien Amerikoa Maans, met protesten over fraude en zukswat. Met Wilders ien e rol van Trump!’

Maans krigt zien kopke kovvie met twee sunterkloaskoekjes, woarvan der één aan Pjotr geft, die dat lekker opbikselt. Een poar mannen speulen een potje Mexicaantje en Maans en Egbert trekken et dambord uut e kast en Egbert stekt beide handen veuruut.
‘Links of rechts Maans?’
‘Altied al links west, jong!’

Hij tikt Egbert op e linkerhand en krigt de witte stienen.
‘Wit begint en wint!’

As de mannen ien opperste concentratie binnen zigt Pjotr zien kaans schoon en kruupt onder de toavel weg. Ien t haltje stijt de deur van t jeugdhonk op n kier en Pjotr sluupt noar binnen. Zien olle ogen moeten eefkes wennen aan et duuster, mor der is niks mis met zien oren en neus. Hij heurt geritsel en lopt met e steert omhoog noar t geluud en e geur toe. Ien n olle aquariumbak scharreln een poar woestijnrötjes om die aan n stoapel old papier zitten te knabbeln.
‘Hee nije bewoners ien t jeugdhonk’, grapt Pjotr.

Eén van e rötjes kikt op en begunt n hiel verhoal;
‘Ja jong, wij binnen een soort asielzukers’. Ons boaske had de oardegheid wat van ons òf en toen docht zien broerke dat we wel n mooie aanwinst weden zollen veur t jeugdhonk. Ien t begun ging dat ok goed. We kregen eten en allerlei speultoesteltjes en ons hokje werd met regelmoat schoonmoakt. Et duurde mor eefkes of Marie hier was weer ien verwachting en nou binnen der vier extra monden te voeden. t Wordt al krapper ien e bak en ze denken er niet aan om een extra bak met voer del te zetten. En doar komt bij, as de jeugd hier dan is vergoa je van t lawaai. En tot overmoat van ramp kommen die grote schienwarpers met flikkerlichtjes aan. Wij rötten kinnen doar echt niet tegen, t is om stoapelgek van te worden!

Pjotr heurt et verhoal aan en schudkopt.
‘Mor vreten jim nou, uut armoede al papier?  
‘Nee, nee‘, zeit de woestijnröt ‘dit is n soort tiedverdrief. Guster veurdat de tent sluten ging het n man een stoapel papier ien e bak gooid’.

Pjotr, die ienmiddels wènd is aan de duustere ruumte, roakt even ien paniek. Zie ik dat nou goed denkt er…  stijt doar nou ‘embilje’ en is er met n rood potlood op t formulier maggelt?   Et zal toch niet woar weden dat er stembiljetten votkontjet binnen en hier ien e röttenbak leggen. Dat moet zien boas wieten, die is faliekant tegen zukse fratsen. Op n drafke gijt er de zoal weer ien en zigt dat Egbert net twee biertjes aan e bar ophoald en dat Maans wat stukken op et dambord verschuuft. Pjotr lopt noar zien boas toe, pakt hum bij de broekspiep en begunt te trekken. Maans bromt, ja, ja, we goan zo weer vot even rusteg hondje en hij schoeft n poar kroemels van e toavel òf. Pjort duukt er geliek bovenop en verget hielemoal et stemblljet ien e röttenbak.

As Egbert weer bij de toavel komt, kikt er noar de brikken op et bord en stekt zien haand uut.
‘Ik geef remise Maans, bist mooi weerom kommen, want ik docht eerst dat ik met gemak winnen zol! Zo zie je mor, et begun-spel kin hiel aans weden dan et eind-spel’.

Pjotr schudt met zien kop! Hij is er niet van overtuugd dat er altied eerlek spel speuld wordt.
Hij denkt aan de tekst op et bordje bij Maans ien e gang:
“Neuken en verneuken, doar zit de wereld vol van!”

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Maans het al joaren een riebewies, mor gien auto. Zunder dat er n meter reden het, is et riebewies al 2 keer verlengd. Dat was hielemoal gien probleem toen de gemeente nog niet ‘gefussileerd’ was. Zien kammeroad Egbert kin gefuseerd en gefussilleerd niet uut mekoar holden, vandoar de verspreking, grappeg toch! Mor dis keer moet er eerst noar de dokter om keurd te worden en dan met bewies van ‘goed gedrag’ noar t gemeentehuus. De actie bij de dokter is n formaliteit. Ze zitten immers soamen op toneel en kennen mekoar deur en deur. Dokter wenkt hem lachend noar binnen veur de keuring.

‘Drie diepe kniebuigingen Maans en hoeveel vingers steek ik in de lucht?’

Net as noa de repetitie is dat n volle haand. Vief bier veur et toneel! Met et keuringsbriefke en nije pasfoto’s ien e haand komt Maans deur de draaideur – hij moakt altied n extra rondje van e zoak-  ien e hal van t gemeentehuus. De balie is vrij dus Maans lopt deur. t Wichtje achter de balie zit heur noagels te lakken.

‘Heeft u een nummertje getrokken meneer?’

Een nummertje? Hij is zich van gien kwoad bewust. t Wichtje wiest noar n apperoat met n rooie knop noast de deur: ‘Trek hier uw volgnummer’. Hij drukt op e knop, krigt een bonnetje met et getal 283 en met spring boven de balie et volgnummer 283 aan en roept een stem ‘Nummer 283, balie 4‘. t Is dezelfde balie woar der krekt ok al was. t Wichtje het schienboar niks te doen want ze het et nog altied drok met heur noagels.

‘Wat kan ik voor u betekenen.’ zeit ze.

Maans geft de papieren en de foto’s en vragt om een nij riebewies. Ze controleert et geheel, eefkes verderop draait ze n factuur uut n printer en roept dan:  ‘Dat is € 65, wilt u pinnen?’ Maans froemmelt twee briefkes van viefteg uut e buus en strikt ze glad op e balie.

t Wichtje kikt hum op-en-del aan: ‘Oh contant, dan moet ik eerst op zoek naar wisselgeld, momentje!’

Eefkes loater komt ze weerom met n vuust vol viefkes en begunt te tellen.

‘Sorry meneer het is even niet anders die vijfjes. Over vijf werkdagen is het rijbewijs klaar, maar we sturen u ook een mail!’

Maans nuumt zien mailadres en wenst heur verder een prettege dag. Hij lopt et gebouw uut, langs de rooie knop, hij kin et niet loaten en tikt er nog gauw even op. Nummer 284 floept uut et apperoat, hij kniest, stekt zien haand op noar t wichtje en stapt op e fiets.

Twee weken loater; Maans het om de poar doagen op zien computer keken, nog altied gien bericht van e gemeente. Hij besluut om mor es op onderzoek uut te goan. Pjotr wordt veur ien t bakje op e fiets zet en hupsakee op noar t gemeentehuus.

‘Wacht doe mor eefkes ien buten Pjotr, doar binnen is allinneg mor plak veur ezels!’

Normoal is Pjotr de humorist ien e familie, mor dizze keer gijt Maans met e eer strieken. Pjotr lopt noar de viever noast et gebouw, woar wat dikke eenden rondspatten.

‘Bin jim gemeente-eenden, of flex-eenden?

De beestjes kieken hem verboasd aan. Hoezo?

‘Gemeente-eenden binnen op woensdagmiddag vrij, dus dan kinnen jim òfdreugen en noar huus.’  

De grappen vallen bij de kwakeenden volledeg ien t wotter en doarom besluut Pjotr om even tegen een poaltje aan te miegen en veur de draaideur te goan leggen. Dan heurt er binnen de barse stem van Maans.

‘Vergeten! Vergeten! wat bin jim veur hampels. Jim zollen bericht sturen en ik heb niks kregen! Ik kom mien riebewies hoalen! Harregat rie ik hier veur Jan Doedel hin, moet niet roarder worden!’

Maans let et er niet bij zitten en sommeert et wichtje: Kiek doe nog es even goed ien dien papierwinkel beste meid en aans doe ik t zelf! t Wichtje rommelt zichtboar zenewachteg ien n kast. Dan komt ze weerom met n plastic puutje met n riebewies-koartje.

‘Oh sorry meneer. Hij was achter stapel gegleden en ik had niet goed op het lijstje gekeken, want hij was al een week klaar. Daarom heb ik ook geen mail gestuurd. Ik dacht dat het nog niet klaar was.

Beschoamd stopt ze heur noagelvieltje ien heur taske. Vernieneg gript Maans heur et koartje uut handen en beent vot.

 ‘Zo, nou kin ik weer n poar joar autorieden, al doe ik et niet!’

Op e fiets moppert Maans nog wel n half uur noa over ambtenoaren die heur waark niet doen, stomme bon- en pin-apperoaten en die misseleke e-mails.

‘Geef mij mor gewoon post, komt er ok nog es één aan e deur!’

Pjotr bromt goekeurend, hij holdt er ok van as er één aan e deur komt, kin er zien stembanden even lekker trainen!

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

t Is hiet op e tuun, Maans en Egbert hemmen et besroen al uuttrokken. Nog niet eens mei en de thermometer geft al 25 groaden aan. Pjotr het de koelte opzöcht en is votkropen onder n bessenstruukje en slept met één oog open.                              

‘As et zo blift Egbert, dan kinnen de boontjes der host wel ien. De eerappels stoan der al boven en me dunkt dizze week eten we veur de eerste keer andievie uut eigen tuun!’

Egbert zit op e hurken en ropt her en der wat ruut toe de grond uut.

‘Alles groeit mor deur Maans en dat is mooi mor dizze rommel komt wel twee keer zo snel op as de sloa. Ik heb elke dag twee emmers vol veur op de composthoop! En wat die boontjes betreft, heb nog mor eefkes geduld. We hemmen de IJsheiligen nog niet had!’

Hij zigt wel dat Maans er niks van snapt mor hij rabbelt gewoon deur met zien verhoal.

‘Van 11 tot 15 mei binnen et de IJsheiligen en veur tuuntjers is et doarnoa pas veileg om te planten en te poten. Vief doagen,want er wadden vief heilegen, woarvan Pancratius, de beschermer van bloesem en plantjes de veurnoamste is. Sint Servatius de eerste bisschop van Nederland i-der ook één van, mien favoriet is Sophia van Rome, de beschermheilege tegen nachtvorst. Ze numen heur ok wel Kolle Sophie, niet te verwarren heur noamgenoot, de minister van Klimaat en Groene Groei, want die krigt niks toe de grond uut. Ha,ha!’

Maans is werkelek verboasd over al die kennis van zien kammeroad Egbert die welgeteld twee boeken, ‘Beekman & Beekman’ en ‘Ik Jan Cremer’ ien e kast stoan het. Nooit lezen heur, mor vonden bij t old papier en de kaft zag er nog uut as nij.

‘Ik goa op dien oordeel òf Egbert. Wij binnen vrij man, wij moaken ons eigen plan!’

Bedoachtzoam zet Egbert zien schovvel aan e kant, draait n sigaret en langt Maans de sjekpuut aan.

‘Vrij man, mor veur hoe lang nog vrund. Zil wij et nog metmoaken dat de Russen over de A7 rollen en we onder t juk van Vladimir zitten?’

Bij et woord Russen stekt Pjotr zien oren de lucht ien. Pjotr zien oorsprong, zoas zien noam dut vermoeden, is ien et land van Wolga, Wodka en Oom Wanda. Kommen de Russen dizze kant op, dan mag er nog wel gauw zien Russisch wat ophoalen. Ja.. mor met wel zol der Russisch proaten kinnen? Een beer vien je hier niet ien t Westerkwartier, een wolf meschien? En hoezo gien vrijheid, ze vieren dit joar toch 80 joar vrijheid.

Een dikke hommel zit wat verderop op n peerdebloem te smikkeln,

‘Hé dikke hommel, bis-toe vrij?’ De hommel kikt hum aan “vrij” wat bedoelst?

“Nou, leefstoe ien vrijheid, bedoel ik.’

            ‘Me dunkt van wel. As er ien e buurt mor wat te snacken valt, dan kom ik mien tied wel deur. De concurrentie is flink minder worden de leste joaren, dus heurst mij niet kloagen. Mmmm lekker vreten en zweven deur de lucht.’

Pjotr kropt wat dichter noar hum toe en fluustert.

‘Mor de lu hier op e tuun binnen benauwd dat et niet goed komt. Hiel Spanje zat lestdoags al zunder stroom en ze konden ok al niet meer noar de website van de pervincie  en de priezen ien e winkel goan omhoog en ze moeten de kassabon controleren op fouten.’’

            ‘Beste hond, dat binnen nou net n poar dingen,woar ik gien last van heb. De energie komt van mezelf en regels van de overheid, die kinnen me stolen worden. We binnen toch vrijgevochten Westerketierders!’

Zo had Pjotr et nog nooit bekeken. Hij let hum veuls te veul deur zien omgeving leiden. As er mor n plakje op e bank het en zo nou en dan n bakje voer, dan is t leven toch prima.

‘Bedankt hommel, doe hest me weer met 4 poten op e tuun zet. Ik ben vrij!’

Maans is et tuunhokje ien lopen en komt met n halve fles Oranjebitter en twee kovviekopkes weer ien buten.Hij schenkt ien en geft n kopke aan Egbert.

‘Zolang et nog kin, nimmen we et er van Egbert, nashe zdoróvje, proost op Max en Lex!’

Maans is et leven as vrij man al oardeg wend!

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Maans en Egbert rollen host van e bank òf, zo bot moeten ze lachen as ze et Flodder-filmpke op e I-pad van Maans zien. Caroline Flodder en fix-er Geert Flodder kommen overtugend over. Sjakie/Pieter as socioalwaarker is nog mooier.                                   

‘Et liekt potverdrie wel op amateurtoneel Egbert. Ja, of zo’n klucht van John Lanting. Dan rugelt er weer een half noakend wiefke uut e kast of verkruupt de overspeulege buurman hum achter de bank! Veurspelboar verhoal en niks om hakken!’’

Maans schenkt de rumerkes nog mor es vol. De Beerenburg gijt er ien as pap, ok de Grunneger dreuge worst en kees happen ze lekker weg. Beide mannen hemmen heur op dizze mooie veurjoarsdag goed verweerd op e volkstuun en binnen wel toe aan wat ontspanning. Pjotr het de hiele middag ien e zun leit te bakken, zo nou en dan ging er even stoan en tuurde over de tuun. Hij kon zien olle tuunvrienden Kikker en Mol nog niet vienden. Zol et nog te kold weden … of binnen ze verdwenen, met dank aan gif en klemmen? Thuus is er weer rusteg op zien kleedje op e bank leggen goan. Buurkat Minoes is ok noar binnen slopen en kropt noast Pjotr. Allerbeste vrunden zo op et eerste oog.

‘En toch bin ik er niet gerust op Maans.’

Van onder zien veul te lang pruukje hoar, kikt Maans zien kammeroad Egbert vroagend aan. Die rabbelt aan één stuk deur.

‘Dat met die regering van ons wordt niks en dan die Pipo de Clown doar ien Amerika. Die dut net of dat er n potje Risk speult. Ik val Groenland aan met 3 legers! Nou het er zien personeel as verkenners noar n hondenrace stuurd. Hij wil en zil doar poot aan e grond kriegen. En wat woont doar nou. Wat wil hij der met.’

Maans lopt noar de kast en pakt zien olle Bos-atlas derbij en dut hum open bij de bladziede met Canada en Groenland.

‘Kiek der es goed noar Egbert. Astoe de boas bist ien Groenland, dan is et mor n zetje noar Rusland en Siberië. Butendes leggen de ertsen bij wieze van spreken veur t oproapen. En zeg nou zelf, et Koninkriek Denemarken bakt er ok niet veel van. Dus ik snap Dagobert Donald Trumo Duck wel. Rekken en erbij blijven, zee Wim Sonneveld al!’

Bij t woord hondenrace spitst Pjotr zien oortjes. Woarom het er zelf nooit metdoan aan zo’n race en hoe zit dan met katten? Hij geft Minoes n por om heur wakker te moaken en fluustert zacht.

‘Minoes, Binnen der ok sportwedstrieden veur katten?’’

‘Niet dat ik wiet Pjotr. Wel schoonheidsverkiezings vanzelf. Wij katten loaten ons niet zo gauw veur n karretje spannen om ander luu wat te vermoaken. Doar hemmen wij teveul persoonlekheid veur. Dat ien tegenstelling tot honden en peerden, die alles doen veur wat brokjes of n sukkerklontje.

Pjotr’s idee dat de schaarpe tong van Minoes deur de kammeroadschap wat zachter worden was, is op slag verdwenen en hij het host de neiging om heur van e bank òf te drukken. Katsones!!

‘En van politiek. Hest doar ok verstand van, dan?’

‘Mien boazin ropt altijd: Of je nou deur de hond of deur de kat beten worden, je binnen altied schanzeerd. Nou bin ik et doar ok weer niet met eens, want een hondenbek zit vol met bacillen en ander smirregte, terwiel wij katten veul schoner op onszelf binnen. Dan liever n kattebeet! Politiek doar hol ik me mor niet met bezeg. Zolang de voerbakjes elke dag nog vol stoan, is et zo slecht nog niet hier ien Holland.’

Pjotr hipt van e bank òf en lopt noar Egbert en Maans, die veur de zoveulste keer noar et zelfde filmke zitten te kieken en gieren van e lach.

‘De angst ien e ogen van die Schoof-man ien zien rolstoel. Net echt. Ons premier is al de leste moanden al wel tien keer onder de trein kommen. Arme man.’

‘Hij het er vast een idee bij had Maans, toen er dit boantje aannam. Hij kon as pensionado ok rusteg met zien bootje noar de Rivièra voaren‘

‘Dan zeker wel noar de olle Rivièra. Want de Rivièra ien Gaza, woar Trump al plannen veur moakt, doar schieten ze met echte koegels en niet met lözze flodders!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Maans het veur t eerst ien zien leven een eigen computer. Nou ja, t is eileks een I-Pad, mor dat geft ja niks. Het zit ziezo, Thea het op Valentijnsdag een nije I-Pad kregen van heur ex-man. Ze binnen welleswoar scheiden mor kinnen et nog goed met mekoar vienden en zo nou en dan is de romantiek of de erotiek eefkes weerom. Ze hemmen dus gien LAT-relatie, mor n LIA, Living Ieneens Allinneg, zo had Maans et bedocht. Geft ok niks, hij mooi een I-Pad overholden aan n Valentijnsdagbevlieging.

‘Handig dingetje Maans, nu kun je zelf ook even googelen!’

Thea had hum wat instructie geven en hij viendt zelf dat er hum der al oardeg met redden kin. Hij het al rondlopen ien t Rijksmuseum en de hits van Neil Young, zien favoriete muziek, heurd op YouTube met de filmkes derbij. Wat n artiest toch, die Ome Neil!

‘Kijk Maans,der staat ook een handig linkje op! Dat is van een leverancier van hondemenu’s. Ik ben zelf ook klant en dacht dat het misschien wel goed ís voor Pjotr een op maat gesneden menu. En ze brengen het ook bij je thuis. Wat een gemak!

Pjotr had et aanheurd en zag alweer golden bergen. Lekkere bakjes met vers vlees en vis en as toetje n kauwbonk van zwieneoor. Yammie! Nou had Maans der tot op heden gien aandacht aan besteed. Mor noa de kovvie kruupt er met de I-pad op e bank. Pjort leit lekker noast hum, op zien eigen dekenkje.

‘Ik zil toch es eefkes kieken Pjort of dat hondenmenu wat veur dij is!’

Hij klapt et apparoat open en klikt et juuste linkje aan. Een alderoardegst bruun hondje, met zien halfopen bek op n toavel vol voer, kikt hum vertederend aan. Drekt komt er n vroag ien beeld. ‘Welk ras mogen we voeren?’ Maans gript noar zien kop, ien vredesnoam wat moet je hier nou ienvullen? Pjort het wel bloed van n Wetterhoun, mor raszuver i-der vanzelf niet. Nou veuruit dan mor ‘Wetterhoun’, klikt er aan. Hij krigt vroagen over de noam, et geslacht, de leeftied van e hond, wat er normoal èt, -dreug of nat- en of Pjotr n zinnege eter is. Maans lacht:

‘Pjotr, ze vroagen ofstoe n zinnege Pieter bist. Nou dat kin je wel zeggen.!’

Pjotr zien aandacht is al niet meer bij Maans, hij doezelt wat en beleeft net n mooi oaventuur met zien kammeroadje Niels. Ze binnen soamen op pad ien n duuster bos met wilde wolven. Pjotr zien poten trillen en hij moakt allerlei vremde geluden.

Maans gijt verder met de vroagenliest en i-der zo stoareg aan al 10 minuten met bezeg. Antwoorden geven en nog es antwoorden geven. Wat n gekloot, hij wil voer bestellen en de pries wieten en gien stomme vroagen beantwoorden! En toch gijt er deur. Of Pjotr meschien wat te dik is?Kreunend komt er ien t enne. Hij pakt Pjotr op e arm, lopt noar de sloapkoamer en weegt 12 kilo extra. Of Pjotr gezondsheids problemen het, of er specioal trained is….? Et gijt mor deur. Is Pjotr aargenswoar allergisch veur? Hij krigt n kiesliest met wel 40 dingen woar je niet tegen kinnen, dat is de bekende druppel.
‘Nou is de gort goar, flikker toch op man!’

Hij klapt de I-pad dicht, Pjotr schrikt wakker en dut e kop omhoog, wat was dat veur klap!

‘Ze willen alles van dij wieten en et gijt ze niks aan. Straks verkopen ze dien data aan die mongool van n Elon Musk. En dan krigst straks zeker n miegereg zakje voer veur 10 Euro en kin je pas noa n joar weer van t abonnement òf. Ik pas derveur! Alpmoal modieus gedoe Pjotr, net as die doametjes die n kant en kloar gesneden siepel ien n plastic puutje metnimmen uut e winkel of een toefje soepgroente ien n puntzakje. Strontduur en weer n stuk plastic ien e oceaan! Domme gaanzen binnen et!’

As Maans de kop dwars het, baarg die dan mor, want dan i-der niet meer veur rede vatboar. Dan is er net n ezel. Trekst hum aan e steert dan wil er veuruut en trekst hum aan e oren….!
Ik zeg niks denkt Pjotr en met heurt er n auto stoppen. De bel gijt, Maans dut e veurdeur open en komt met Thea achter hum aan de koamer ien. Thea gooit n boodschaptas op toavel en stekt van wal.

‘Ik dacht ik ga lekkere pizza’s bakken voor Maans, als een verlate Valentijnsmaaltijd en ik heb voor jou weer leverworst meegenomen Pjotr!’

As bij toverslag is et humeur van Maans omsloagen. Hij geft Thea een dikke tuut op e wang en meschien verbeeld Pjotr et hum, mor der komt n blosje op zien wangen.

‘Wat n goed idee Thea. Jammer dat ik gien oven heb. Meschien kin et ok ien mien magnetron en aans vroagen we buurvrouw Warres even of we heur oven bruken kinnen. Hest alle spullen al bij die, of moeten we eerst nog noar de winkel?’

Thea tovert twee rollen kant-en-kloar deeg, een paprika, een lösse prei een pot saus en nog wat potjes uut heur tas. Dan komt er ok n plastic puutje met gesneden siepel en n bosje basilicum uut. Pjotr duurt host niet te kieken, want Maans kin ien één keer ontploffen. Mor Maans zeit niks, brengt de spullen rusteg noar t aanrecht en dut n schuut veur.
Pjotr moet denken aan Ome Neil en dat die geliek had toen er zong:

‘It’s gonna take a lotta love,
to change the way things are!

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr