Eerder dizze week kwam de zeun van buurvraauw Warres bij Maans de koamer ienstappen.

‘Maans hestoe et vrijdag aan tied om bij t gemeentehuus te kommen? Mien moeke krigt n lintje van e koning en t zol mooi weden as er wat buren bij binnen om dat te vieren. Mor mondje dicht want moeke mag natuurlek niks wieten.’

Vanzelf jong, ik kom! Dus Maans het vanmörgen et schierste boesroen uut e kast trokken, de zwarte schoenen eefkes poetst en Pjotr een oranje buusdoek om e hals bonden. Et feestje is ien e tuun van t gemeentehuus, dus Pjotr kin gerust met.

Vraauw Warres is met n smoes noar de festiviteiten toe lokt. As lid van et 4-mei-comité, die heur  veurdroagen hemmen, omdat ze al 25 joar deel uutmoakt van t comité , moet ze bij de wetholder kommen om te bespreken welke ‘voorzieningen en maatregelen’ de gemeente aankommende week treffen moet. Ze is er met open ogen ientrapt.

Met Pjotr aan e riem lopt Maans richting gemeentehuus , et zigt er al zwaart van t volk. Doar komt et feestvarken al aan op heur fietske, ze knipt verboasd ien e remmen as ze heur kiender, kleinkiender en e buurt ien t zundoagse pak stoan zigt. Ze slagt de handen veur de mond en dut eerst net of ze niks deur het.

‘Wat doen jim hier. Wat is hier aan e hand?’

De wetholder helpt heur uut e dreum en zet heur op n mooie versierde stoel in e tuun. Niet veul loater is er n toesproak en kriegen 3 dörpsgenoten een lintje opspeld. Vraauw Warres stijt te glimmen van tröts.

Pjotr het al weer hoge nood en is bliede dat er n poar grote rododendrons stoan. Hij kin wel eefkes gebruuk moaken van dat openboare toilet. Achter de boskes hippen een poar sprutters, op zuuk noar wurmkes. Ze kieken Pjotr op-en-del aan.

‘Wiestoe wat ze hier ien e tuun omhaans hemmen!’

Pjotr gijt er even veur zitten en nimt een statege houding aan. Hij verteld dat et n mooie gewoonte is om minsen die belangeloos wat doen veur buurt of dörp, deur de koning ien t zunnetje zet worden en dat ze dan een mooie onderscheiding en opspeld kriegen en nog n een feestje ok.

‘Nou feestje …. nim me niet kwoalek heur’, zeit de dikste sprutter wat sarcastisch.
‘Ik heur gien meziek, zie gien slingers of confetti en woar binnen de hapkes en drankjes?’

Ja verrek, zo had Pjotr et nog niet bekeken, mor de sprutter het wel geliek. Hij stekt zien neuske hoog ien e lucht en denkt diep noa. Dan nimt er de dikste sprutter ien vertrouwen.

‘Jim binnen toch altied met hiele grote koppels?’

‘Jazeker, mor die zitten nou overal op t land en ien e boskes.Mor as we dat willen hemmen we de hiele vloot zo ien e lucht’

Pjotr fluustert de sprutter wat ien t oor, die knikt, proat eefkes met zien 4 soortgenoten op t gras en dan vliegen ze vot. Pjotr lopt weerom noar Maans en gijt bedeesd noast zien boaske op gras zitten. Ze zillen hier nog wat beleven, kniest er ien humzelf.

Niet veul loater heuren de aanwezegen, ien e tuun van t gemeentehuus, een luud gekwetter. Een dikke wolk van duzenden volgels komt over de tuun vliegen en ze moaken der n hiel concert van. Ze zwieren met sierleke bewegings deur de lucht, net asof er n dirigent op e grond stijt, die ze met n drone de goeie richting opstuurt.

Nog n keer kommen ze overvliegen, de lucht wordt er zwaart van en elkeneen kikt omhoog noar t schouwspel. Dan blaft Pjotr een keer hiel hard en asof et òfsproken is komt er ien één keer een regen van duzenden spierwitte drupkes uut e lucht vallen boven op de zondoagse pakken en e mooie jurkjes van et aanwezige publiek.

De zwerm sprutters draait weer noar t zuden en Pjotr kikt tröts omhoog noar zien boas.

Kiek, dat zigt er ien één keer feestelek uut. Net of de bladjes van e prunussen over elk uutstört binnen.

Kiek, Pjotr wiet wel hoe je n feestje wat extra’s geven.  

Met dank aan:
Alie de Vries veur de correcties
Ben de Vries veur de tekening van Pjotr