Archief van
Categorie: Teksten

Klompkes op Diepswal

Klompkes op Diepswal

Klompkes op Diepswal,
4 jonkjes met een hengelstok
Lachend op Diepswal,
n hoan kraait vroeg ien t piekehok
En e zun blikkert over t wotter henne,
hest gien zörgen bist nog moar tien
Dien leven aan Diepswal, et leven van een kiend.

Klompen op Diepswal, 4 jongens proaten bij et hek.
Dörsteg aan Dieps wal, t stroo ien huus, hooivörk op e nek.
En de oavendzun blikkert over t wotter henne, wost nooit moede, bist vieftien joar
Dien leven aan Diepswal , veur t leven bist kloar

Op sokken op Diepswal, 4 jonge mannen drukken zich tegen de muur.
Schiemerduuster aan Diepswal, verschuulen zich ien e olde schuur.
En de moan blikkert over t wotter henne, kiek uut dien doppen, alert, altied kloar
Dien leven aan Dieps wal , jong leven vol gevoar

Steevels op Diepswal, jonge kirrels, met handen ien e lucht
Zwaarte nacht aan Diepswal, verroad, gien tied meer veur een vlucht.
Troanen lopen deur t wotter henne, moeke of doe, wel is nou t baangst
Dien leven aan Diepswal , nou vol van pien, zörg en angst.

Wij lopen op Diepswal, 100 mannen en vraauwen zwiegen, 8 uur, 4 mei
Ieskold aan Dieps wal, soamen moar ok allent, doarom roakt et dij
Tied en wiend slagt rimpels over t wotter henne, 2 minuten stil, trompet bloast t ende
Het leven aan Dieps wal, zoas ik het ken.

Woud van reuzen

Woud van reuzen

Ooit wadden wij een woud van reuzen,
met diepe wortels, vast ien e grond.
Rug aan rug as kammeroaden,
n zwiegende stam, n vast verbond.

Ons toppen ien mekoar as handen
ons bladjes, één dicht gruun dak.
n Stevig huus veur t nust van kraaien.
sprutters hipten van tak op tak

Ien ons woud doar kon je schulen
tegen de zun, de regen en gevoar
en e wiend kon ons niet deren:
We stonden soamen, staark en zwoar.

Waarm dien haanden, aan t hoardvuur,
van t holt dat uut ons toppen waaid.
Bij haarfst vallen de vruchten van ons takken;
ons behold, ons toekomst zaait.

t Was asof we der altied stonden
en dat wij veur ieweg zollen blieven stoan
dat de tied op ons gien vat zol kriegen
en het woud nooit vot zol goan.

Mor deur de tied worden reuzen brooser,
de störm ropt takken noar de grond.
Dien plak ien t woud dat is nou open
juust woar eerst één van die reuzen stond.

(veur Omke)