Op moandagmörgen lopt Maans, asof et de gewoonste zoak van e wereld is, de volkstuun van kammeroad Paulus op. Paulus is drok aan t schoffeln en kikt verboasd op van zien waark.

‘Maans doe hier jong, ontwoakt uut dien wintersloap? Wat bist loat, komst dit joar niet meer te tuuntjen!’

Veureg joar had Maans n deel van Paulus zien tuun bruukt. De tuun is groot genog voor twee éénspersoonshuusholdens en met zien beiden is er ok meer oardegheid aan.

‘Ik ben er nog niet aan toekommen Paulus. Et weer neudegde niet uut en ik was de leste tied aldeur wat lam ien e huud. Mor vandoag  is t mooi weer en ik ben der kloar veur! Wat kin ik veur dij doen?’

‘Eerst mor es even n piep vol proaten Maans. Kieken hoe we et dit joar aanpakken zillen!’

Pjotr is achter Maans aan de tuun op lopen en scharrelt wat ien e slootswal om te kieken of de olle bekenden van veureg joar der ok weer binnen. Al gauw zigt er de eend, die dit seizoen vief kukens ien leven holden het en zelfs de dikke veldmuus van veureg joar hipt nog rond en kikt Pjotr verrast aan.

‘Zo hondje, doe leefst ok nog?’

‘Jazeker, dat is veur n hond niet zo vremd, mor ik heb begrepen dat n muus niet veul older wordt dan n joar. Doe bist n taaie rakker!’

‘ Ik heb niet veul te lieden had, jong. De hiele winter ien t hokje op e tuun zeten en ientussen bin ik wel zesteg keer overgrootvoader worden. Et wemelt hier van e jonge muuskes. Ien t hokje lag almoal voer en doar doen wij muzen et goed op.’

‘Dan is et nou doan met de rust beste muus, want Maans en Paulus hemmen et sowieso al niet op krupende, krioelende, hoarege beesten. En as ze der achter kommen dat jim et voer opvreten hemmen, dan komt er straks vast n joagende tuunkat op et terrein en dienen jim as lokoas.’

‘Wie dan leeft, wie dan zörgt, Pjort. De wereld is groter dan dizze tuun!’

Dat is woar, toevalleg wadden Maans en Paulus doar ok achter kommen. Tegen de gewoonte ien hadden ze zotterdag noar t songfestival keken omdat die Friese kunstenmoaker met doen zol.

‘Ik heb met verboazing zitten te kieken Maans, wat doar al niet laangs kwam zotterdag. Eén ien n roze rokje op n olle satellietschotel van Buru.Twee keer n doame op n rötsblok, n kirrel zunder onderboksem aan en ok nog n heks die je de stupen op et lief joeg. Alles om mor op te vallen!’

Paulus tikt met de wiesvinger op  zien veurheufd.

‘Klopt , ik had dit joar echt goeie hoop dat die blauwe Fries met zien roare scholdervulling en n leipe vogel op t örgel, ien e priezen vallen zollen. Mor ja, et blieven Friezen dus et werd weer ‘it giet der raar om wei’  en Joost werd er uut smeten. Gien pries, niet eens aan e start verschenen en dus kans verscheten!’   ‘Nou dustoe krekt of dastoe wiest hoe et goan is Paulus. Noar ik begrepen heb binnen der gien klappen valen. Meschien was lutje Joost wel n te dikke concurrent en most er doarom uut e competitie!’   ‘Moakt me ok niks uut wie wel of gien schuld het, mor ik zol zeggen aankommend joar mor gewoon weer n normoale zangeres sturen en niet  Zanger Rinus, Boer Harm of Tik-Tok-Tammo. We hemmen potverdorie toch wel wat aans as n blonde vleermuus met n dikke piek op t örgel!’

De veldmuus kikt Pjotr vroagend aan, ‘Blonde vleermuus, piek op t örgel?’
Pjotr nikkopt.

‘Ik heb et ok zien muus. En die EuroPino was niet eens echt, der zat gewoon n malloot ien t pak. Ankommend joar kinnen ze mij beter sturen as Pjotr de wonderboarlek zingende hond. As ze Maans dan mor niet metzingen loaten, want dan bin ik bang dat de rollen omdraaid worden en de man van t geluud de artiest tot zwiegen dwingt!’

Om t gesprek of te ronden tilt Pjotr zien poot op en struust even tegen een poaltje aan, zachtjes zingt er ‘EuroPjotr, EuroPjotr’.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de correcties
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr