‘Goa toch es n dag met mij met Maans, gezelleg een dagje markt!’

Dat had Paulus al meerdere moalen tegen Maans roepen. Paulus is n handelsmantje. Hij koopt sums wat partijtjes of ienboedels op en verpatst dat dan weer op e markt. Joaren leden toog er al noar de vlooienmarkt ien Eelde. Hij komt regelmoateg op zotterdagmörgen ien Bakkeveen en op kofferbakverkopen ien e omgeving.

‘Moandag wordt et mooi weer en Butenpost is lekker dichtbij en altijd een mooie markt. Toe toch Maans, moaken we der een mooi dagje van, met aan et enne een hapke chinees!’

‘Chinees…. Wij met ons beide hondjes. Die zigt ons aankommen.’

‘Dan nimmen we et toch met noar huus. Kinnen Pjotr en Niels lekker metsmikkeln!’

Dus ridt om zeuven uur et olle buske van Paulus veur en stappen Maans en Pjotr ien.

‘Ik heb mooie handel vandoag jong. Noa Moederdag kreeg ik bericht dat ik tweehonderd plastic bollen met dreugbloemkes kopen kon. Ik ben drie doagen bezeg west om alle ‘Voor mijn lieve moeder’ stickers en lintjes der of te pulken, mor ik heb ze veur n prikje ien handen. Zeg nou zelf, wat kin der mis goan met plastic bollen en dreugbloemen. Krigst vanoavend n poar met veur dien buurvraauw en dien vriendin as we weer noar huus goan.’

As ze te plak stoan, bliekt dat Paulus nog veul meer spul achter ien e bus het en dat et verdraaid handeg is, dat er n poar extra handen bij hum het. Eén veur één en op kleur zet Maans de bollen met bloemkes op toaveltjes, hij krigt ok al vlot de slag te pakken van de verkoop.

‘Eén bol met mooie bloemen veur 6 euro, twee voor een tientje’. Geniet ervan, zolang et kan! ’

Tegen e middag is er al mooi wat handel vot en beide mannen trekken met genoegen een blikje bier lös en trakteren zichzelf op n broodje hamburger.

Beide hondjes zitten mooi achter de bus ien e schaduw, met n bakje vers wotter en wat knabbels.

‘Ik heb et hier wel zo’n bietje bekeken  Niels!  Der is hier veur ons gien donder te doen en ondanks dit stee onder de bomen wordt et mij veuls te waarm. Straks krieg ik nog tropenkolder!’

‘Me dunkt dat we over n uurtje wel vot goan Pjotr. De lucht begunt wat te waarken, dommit een buitje moest mor rekenen. Dan pakken Paulus en Maans wel ien en kin we deur noar de Chinees. Ik hoop dat ze van die zwieneribkes nimmen. Hemmen wij ok lekker wat te knoagen!’

Mor de hondjes verkieken zich. Beide mannen goan hielmoal op ien e handel en Paulus vult de toavels nog n keer bij met nije bloemen.

‘Beste mensen, wees erbij et spant op de laatsten! Geniet er van, zolang et nog kan!’

Dan ieneenent wordt de lucht zo zwart as wat en rondom begunnen al wat handeloaren snel op te rumen.

‘Moe-wij  ok ienpakken Paulus, et betrekt wel!’

‘Nog eefkes deurzetten Maans, as de rest ienpakt hemmen wij des te meer aanloop. Et gijt best!’

De leste deuzen binnen nog niet uutpakt of de lucht brekt met geweld open. Störtregens en dikke hoagelstienen kommen uut e lucht. De hondjes worden deur Maans snel ien et buske dirigeerd. Paulus perbeert, met zien jas over de kop, de bollen dreug ien n deus te kriegen. Dan zo mor een dikke rukwiend en Paulus zien bollen vliegen met toavel en al deur de lucht. De regen is nou zo heveg dat er wel 10 centimeter wotter op t sportveld stijt. Beide mannen duken et buske ien, want er is gien redden meer aan.. n Half uur loater is e bui overdreven en stappen ze weer uut. Ze stoan geliek tot aan e enkels ien e hoagelstienen en e poten bevriezen Maans geliek.  Langs de raand van t veld is n beekje ontstoan en n eendje met 6 kukens moakt gebruuk van e nije wotterweg.

‘Geniet er nog van, zolang et kan’,  blaft Pjotr richting de eend met kroost. Over t veld drieven nog wel viefteg bollen met niet-meer-zo-dreuge bloemen.

‘Moet ik ze nog bij mekoar zoeken Paulus?’

‘Vanoavend rieden we nog wel eefkes weerom noar veld, dan leggen ze wel op et dreuge. Nou eerst Chinees. Ik heb honger as n beer en we hemmen best verdiend.’

As ze bij t restaurant aankommen is er veur de deur een flink meer ontstoan. Et personeel is met man en macht bezeg om t wotter buten te holden. Een groepke eenden zwemt verderop ien e poel.

Pjotr kin et weer es niet loaten en blaft tegen de gevederde vrienden: ‘Pekingeenden zeker?’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de correcties
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Op moandagmörgen lopt Maans, asof et de gewoonste zoak van e wereld is, de volkstuun van kammeroad Paulus op. Paulus is drok aan t schoffeln en kikt verboasd op van zien waark.

‘Maans doe hier jong, ontwoakt uut dien wintersloap? Wat bist loat, komst dit joar niet meer te tuuntjen!’

Veureg joar had Maans n deel van Paulus zien tuun bruukt. De tuun is groot genog voor twee éénspersoonshuusholdens en met zien beiden is er ok meer oardegheid aan.

‘Ik ben er nog niet aan toekommen Paulus. Et weer neudegde niet uut en ik was de leste tied aldeur wat lam ien e huud. Mor vandoag  is t mooi weer en ik ben der kloar veur! Wat kin ik veur dij doen?’

‘Eerst mor es even n piep vol proaten Maans. Kieken hoe we et dit joar aanpakken zillen!’

Pjotr is achter Maans aan de tuun op lopen en scharrelt wat ien e slootswal om te kieken of de olle bekenden van veureg joar der ok weer binnen. Al gauw zigt er de eend, die dit seizoen vief kukens ien leven holden het en zelfs de dikke veldmuus van veureg joar hipt nog rond en kikt Pjotr verrast aan.

‘Zo hondje, doe leefst ok nog?’

‘Jazeker, dat is veur n hond niet zo vremd, mor ik heb begrepen dat n muus niet veul older wordt dan n joar. Doe bist n taaie rakker!’

‘ Ik heb niet veul te lieden had, jong. De hiele winter ien t hokje op e tuun zeten en ientussen bin ik wel zesteg keer overgrootvoader worden. Et wemelt hier van e jonge muuskes. Ien t hokje lag almoal voer en doar doen wij muzen et goed op.’

‘Dan is et nou doan met de rust beste muus, want Maans en Paulus hemmen et sowieso al niet op krupende, krioelende, hoarege beesten. En as ze der achter kommen dat jim et voer opvreten hemmen, dan komt er straks vast n joagende tuunkat op et terrein en dienen jim as lokoas.’

‘Wie dan leeft, wie dan zörgt, Pjort. De wereld is groter dan dizze tuun!’

Dat is woar, toevalleg wadden Maans en Paulus doar ok achter kommen. Tegen de gewoonte ien hadden ze zotterdag noar t songfestival keken omdat die Friese kunstenmoaker met doen zol.

‘Ik heb met verboazing zitten te kieken Maans, wat doar al niet laangs kwam zotterdag. Eén ien n roze rokje op n olle satellietschotel van Buru.Twee keer n doame op n rötsblok, n kirrel zunder onderboksem aan en ok nog n heks die je de stupen op et lief joeg. Alles om mor op te vallen!’

Paulus tikt met de wiesvinger op  zien veurheufd.

‘Klopt , ik had dit joar echt goeie hoop dat die blauwe Fries met zien roare scholdervulling en n leipe vogel op t örgel, ien e priezen vallen zollen. Mor ja, et blieven Friezen dus et werd weer ‘it giet der raar om wei’  en Joost werd er uut smeten. Gien pries, niet eens aan e start verschenen en dus kans verscheten!’   ‘Nou dustoe krekt of dastoe wiest hoe et goan is Paulus. Noar ik begrepen heb binnen der gien klappen valen. Meschien was lutje Joost wel n te dikke concurrent en most er doarom uut e competitie!’   ‘Moakt me ok niks uut wie wel of gien schuld het, mor ik zol zeggen aankommend joar mor gewoon weer n normoale zangeres sturen en niet  Zanger Rinus, Boer Harm of Tik-Tok-Tammo. We hemmen potverdorie toch wel wat aans as n blonde vleermuus met n dikke piek op t örgel!’

De veldmuus kikt Pjotr vroagend aan, ‘Blonde vleermuus, piek op t örgel?’
Pjotr nikkopt.

‘Ik heb et ok zien muus. En die EuroPino was niet eens echt, der zat gewoon n malloot ien t pak. Ankommend joar kinnen ze mij beter sturen as Pjotr de wonderboarlek zingende hond. As ze Maans dan mor niet metzingen loaten, want dan bin ik bang dat de rollen omdraaid worden en de man van t geluud de artiest tot zwiegen dwingt!’

Om t gesprek of te ronden tilt Pjotr zien poot op en struust even tegen een poaltje aan, zachtjes zingt er ‘EuroPjotr, EuroPjotr’.

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de correcties
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr

Eerder dizze week kwam de zeun van buurvraauw Warres bij Maans de koamer ienstappen.

‘Maans hestoe et vrijdag aan tied om bij t gemeentehuus te kommen? Mien moeke krigt n lintje van e koning en t zol mooi weden as er wat buren bij binnen om dat te vieren. Mor mondje dicht want moeke mag natuurlek niks wieten.’

Vanzelf jong, ik kom! Dus Maans het vanmörgen et schierste boesroen uut e kast trokken, de zwarte schoenen eefkes poetst en Pjotr een oranje buusdoek om e hals bonden. Et feestje is ien e tuun van t gemeentehuus, dus Pjotr kin gerust met.

Vraauw Warres is met n smoes noar de festiviteiten toe lokt. As lid van et 4-mei-comité, die heur  veurdroagen hemmen, omdat ze al 25 joar deel uutmoakt van t comité , moet ze bij de wetholder kommen om te bespreken welke ‘voorzieningen en maatregelen’ de gemeente aankommende week treffen moet. Ze is er met open ogen ientrapt.

Met Pjotr aan e riem lopt Maans richting gemeentehuus , et zigt er al zwaart van t volk. Doar komt et feestvarken al aan op heur fietske, ze knipt verboasd ien e remmen as ze heur kiender, kleinkiender en e buurt ien t zundoagse pak stoan zigt. Ze slagt de handen veur de mond en dut eerst net of ze niks deur het.

‘Wat doen jim hier. Wat is hier aan e hand?’

De wetholder helpt heur uut e dreum en zet heur op n mooie versierde stoel in e tuun. Niet veul loater is er n toesproak en kriegen 3 dörpsgenoten een lintje opspeld. Vraauw Warres stijt te glimmen van tröts.

Pjotr het al weer hoge nood en is bliede dat er n poar grote rododendrons stoan. Hij kin wel eefkes gebruuk moaken van dat openboare toilet. Achter de boskes hippen een poar sprutters, op zuuk noar wurmkes. Ze kieken Pjotr op-en-del aan.

‘Wiestoe wat ze hier ien e tuun omhaans hemmen!’

Pjotr gijt er even veur zitten en nimt een statege houding aan. Hij verteld dat et n mooie gewoonte is om minsen die belangeloos wat doen veur buurt of dörp, deur de koning ien t zunnetje zet worden en dat ze dan een mooie onderscheiding en opspeld kriegen en nog n een feestje ok.

‘Nou feestje …. nim me niet kwoalek heur’, zeit de dikste sprutter wat sarcastisch.
‘Ik heur gien meziek, zie gien slingers of confetti en woar binnen de hapkes en drankjes?’

Ja verrek, zo had Pjotr et nog niet bekeken, mor de sprutter het wel geliek. Hij stekt zien neuske hoog ien e lucht en denkt diep noa. Dan nimt er de dikste sprutter ien vertrouwen.

‘Jim binnen toch altied met hiele grote koppels?’

‘Jazeker, mor die zitten nou overal op t land en ien e boskes.Mor as we dat willen hemmen we de hiele vloot zo ien e lucht’

Pjotr fluustert de sprutter wat ien t oor, die knikt, proat eefkes met zien 4 soortgenoten op t gras en dan vliegen ze vot. Pjotr lopt weerom noar Maans en gijt bedeesd noast zien boaske op gras zitten. Ze zillen hier nog wat beleven, kniest er ien humzelf.

Niet veul loater heuren de aanwezegen, ien e tuun van t gemeentehuus, een luud gekwetter. Een dikke wolk van duzenden volgels komt over de tuun vliegen en ze moaken der n hiel concert van. Ze zwieren met sierleke bewegings deur de lucht, net asof er n dirigent op e grond stijt, die ze met n drone de goeie richting opstuurt.

Nog n keer kommen ze overvliegen, de lucht wordt er zwaart van en elkeneen kikt omhoog noar t schouwspel. Dan blaft Pjotr een keer hiel hard en asof et òfsproken is komt er ien één keer een regen van duzenden spierwitte drupkes uut e lucht vallen boven op de zondoagse pakken en e mooie jurkjes van et aanwezige publiek.

De zwerm sprutters draait weer noar t zuden en Pjotr kikt tröts omhoog noar zien boas.

Kiek, dat zigt er ien één keer feestelek uut. Net of de bladjes van e prunussen over elk uutstört binnen.

Kiek, Pjotr wiet wel hoe je n feestje wat extra’s geven.  

Met dank aan:
Alie de Vries veur de correcties
Ben de Vries veur de tekening van Pjotr

Maans het n pooske rust had. Zien wandelvriendin Thea was n poar week op vakantie noar Indonesië en op e tuun was et met dat kolle weer gien doen. Thea was net weerom en stond al vroeg bij Maans veur de deur om kovvie en doarnoa soamen even lopen. Ze het heur golden retriever Blacky -wel bedenkt zukswat- dizze keer metnommen. Die was wel toe aan n wandeling, want de oppas had hum flink vetmest. Blacky en Pjotr wadden al voaker met mekoar aan e wandel west en kinnen oardeg goed met mekoar opschieten, ondanks et rasverschil. Blacky is één met papieren en Pjotr is één met n mengelmoes van genen. Mor beide beestjes hemmen n golden ienborst en binnen vrolek.

’Nou was et wat, de gordel van Smaragd?: vragt Maans nijsgiereg as er kovvie ienschenkt. Hij geft beide hondjes een stukje van zien koek.

Thea vertelt over t mooie weer, t vrundeleke volk, de mooie gebouwen en de wonderboarlekste wilde beesten, zoas oapen, tiegers, neushoorns en n varaan die veur heur ogen n hondje snapt had.
Blacky en Pjotr schrikken en holden een ogenblik de oadem ien, Maans stelt ze gerust. Rusteg mor jongens die beesten he-we hier niet ien t Westerkwartier !

Thea nimt eerst n slok kovvie en gijt verder:
‘Het grootste wonder kwam pas op e terugreis. We hadden een overstap in Dubai en net toen we de taxibaan opreden, begon het wild te regenen en te waaien. In een mum van tijd stond het vliegtuig tot aan de assen in het water en jammer genoeg was het geen watervliegtuig!

Joa ik zag et op et nijs, ien n poar uur net zoveul regen as normoal ien n hiel joar. Max Verstappen had wel n speedbootrace holden kint ien t centrum van e stad.’

Blacky kikt Pjotr wiesneuzeg aan en mummelt:
‘Eigen schuld heb ik heurd. Ze hemmen perbeert om met n vliegtuug wolken te zaaien mor de dosering was niet hielmoal gelukkeg. Overal woar ‘te’ veur stijt is verkeerd, behalve tevreden.’

‘Ja jong Blacky, minsen denken dat ze hiel loos binnen, mor ze hemmen niet eens deur dat wij dieren met mekoar proaten kinnen, loat stoan dan ze wieten dat we heur toal ok begriepen. Nou denken ze ok nog dat ze et weer bepoalen moeten. Dat hemmen ze vanzulf al joaren doan met CO2 en stikstof ,woardeur de oarde opwaarmt, overstromings schering en ienslag binnen. En ien april met 40 groaden bakken op n Spaans terras. Ik heurde ok nog zo’n Juanita zeggen, dat et weer zo prachteg was. Dom schoap! En mor denken dat ze de wereld sturen kinnen met techniek en managers. Nou ik leuf er niks van!’

‘Moest es heuren Pjotr wat mij lest overkommen is! Ik had wat last van mien veurpoot en most noar de dierenarts om behandeld te worden. Poer best heur, dat wichtje wreef me eerst alle pien uut e poot, mor doarnoa most ik wel onder t mes. De rekening die Thea loater kreeg was niet veur de poes. De femilie had me beter aannimmen kind as zeun en aanmelden bij Menzis ien e ziektekostenverzekering. Dat was veul goedkoper west. En over twee moand moet ik ok nog weer hin veur controle,  kost weer n bankje. As n huusdier holden nog duurder wordt, stoan we ien t kort alpmoal aan touw, aan e boom ien t bos met n bordje om e nek                  “ Wie voedt me verder!”. Ik begun et duuster ien te zien met dizze wereld.’ 

Gelukkeg is de kovvie op en begunt de zun te schienen, de beide boaskes kommen al vlot met de riemen en e hondenkoekjes aanzetten. Pjotr en Blacky hippen achter ien e Landrover en goan lekker noast mekoar leggen op n olle deken. Maans zit as n soort jachtopziener, met n mooie cowboyhoed op, noast bestuurder Thea te glimmen.

Niet veul loater vliegen beide hondjes as wilden deur n dikke moddersloot en goan dwars deur t laand achter n hoas aan.

“Niet doen Pjotr,hier kommen, loat dat beestje met rust!’, ropt Maans en Thea volgt zien veurbeeld: Blackyyyyyy, Blackyyyy!!!Aan de voet!

Beide honden doen of ze Oostindische doof binnen ‘ ik heur niks’, lacht Pjotr ‘ik ok niet’ poest Blacky. t Valt hum niet met zo haard te lopen, mor hij let hem niet kennen.

De jacht gijt deur tot ze ien e goaten kriegen dat n hoas nou eenmoal sneller is as n hond. Mor toch was t heerlek even snelheid moaken.

Ze kniezen tevreden, zo slecht is t leven nou ok weer niet!

Met dank aan:
Alie de Vries veur de correcties
Ben de Vries veur de tekening van Pjotr

Met dat mooie aprilweer mag Maans groag op e fiets klimmen en noarmoate de reiskes weer wat regelmoateger binnen, wordt de conditie ok weer beter. Een poar week leden stond de elektrische hulpstand van e fiets steevast op 4, of er nou veur of tegenwiend had. Vandoag waait et host niet en is standje 1 genog.

’t Veurjoar pakt al mooi uut Pjotr’: Maans wrift et hondje steveg over zien kopke.

Nou het Pjotr doar n gloepende hekel aan, want sums wrift Maans hum de oren host van e kop met zien knoestege klauwen. Mor lekker buten weden dat moakt weer veul goed. As ze n fietspadje iensloagen zien ze n groepke fietsers stoan. Maans knipt ien e remmen mindert voart en zigt dat zien kammeroad Paulus bij et groepke omlopt.

‘Wat nou mannen, pech onderweg?’, vragt Maans.

Paulus wiest noar n stuk laand: ‘Moest es kieken wat doar lopt jong, dat is n dikke piek!’

600 Meter verderop lopt een grote vogel, as n kip zunder kop, hinneweer.

‘Me dunkt dat is n struusvogel’, mient Paulus, ‘Zil wel ontsnapt weden uut Boerakker! Ik kom niet bij zo’n beest ien e buurt, want mij is wel es verteld, dat ze beste tikken uutdelen kinnen. En ik goa over 2 week op vakantie en dan wil ik niet met n broken poot op e bank zitten!’

‘Een struusvogel is nog veul groter!’, mient Maans.

Pjotr wordt uut zien mandje tild, pist tegen een dampoal en lopt dan t laand ien richting de grote vogel.

‘Pjotr, hierkommen! Straks krigst n flik! Kom hier, doe gek!’

Mor Pjotr dut net asof er OostIndisch doof is en lopt rusteg deur. Op 20 meter van e dikke piek roakt er toch wel onder de iendruk en gijt rusteg ien t gras zitten.

‘Bist wat kwiet Pino? Lopst al hinneweer?’ Pjotr het dudelek de lolbroek weer aan vandoag!

‘Pino, Pino, wie is Pino?’, vragt de vogel, ‘Ik ben ToeDu, de Nandoe en ik ben mien huus kwiet. Ik wiet werkelek niet woar ik hin moet en ik heb zo’n allemachtege honger!’

‘Bist dan n soort jonge struusvogel, ToeDu?’

‘Nee man, struusvogels binnen veul groter dan Nandoes. Wij kommen uut Amerika en zij uut et oosten. De dommen uut et Oosten zal ik mor zeggen! Mor hondje hestoe n idee hoe ik weer thuus kommen kin.’

‘Ja, ik wiet natuurlek niet woardast weg komst, mor ik heb wel n idee om dij te helpen. Ien e buurt van Boerakker is n soort opvang-asielzoekers-centrum veur grote vogels. Wiest wat we doen. Ik loop deur t laand richting Boerakker en astoe dan achter me aan lopst, komt vast alles goed. Doar wieten ze wel wat ze met dij aan moeten en ze hebben vast en zeker wel wat piekenvoer veur dij.’

‘Goed plan, hondje, ik volg!’ 

Pjotr begunt deur t laand te lopen richting Boerakker met Toedu ien zien kielzog en heurt Maans vanof de weg brullen.

‘Hierkommen Pjotr! Kom hier!!’

Mor Pjotr blift mooi op 200 meter van e weg, deur t laand lopen, Toedu volgt hum trouw. Op e weg is al gauw n stoet van 5 fietsers te zien die Pjotr en Toedu ien n soort van optocht volgen.

‘Mooie optocht ien e veurjoarszun’ zeit Toedu.

‘Kiek, dat was krekt mien plan!’, Pjotr gniffelt tevreden.

‘Krieg ik over n poar week met Koningsdag vast n lintje, as redder van de verdwenen Nandoe!’

Met dank aan:
Alie de Vries veur de correcties
Ben de Vries veur de tekening van Pjotr