Schrijfsels

MAANS & PJOTR: ZELFSCAN

MAANS & PJOTR: ZELFSCAN

Hondenbrokjes, melk, brood ….. en n Grunneger worst, dat had Maans op zien boodschappenliestje schreven. Hij ging toch mor even met Pjotr aan e rit en zo hadden ze dan ok drekt n doel. Hij parkeert de fiets ien t fietsenrek even veurbij de winkel. Pjotr blift ien e bak achterop de fiets zitten as Maans de winkel iengijt. Pjotr viendt et niet slim om even te wachten. Hij let zien kop op e raand van e bak hangen en kikt wat om hum hin.

n Stukje verderop zigt er n labradoodle die vastbonden is aan n hek. Hij ropt en scheurt aan zien riem, dudelek niet tevreden met zien ‘onvrijwillige opsluiting’.

‘Man moak die niet zo drok, dien boas komt vast zo weer!’, blaft Pjotr, ‘Ze lopen er gien stap harder om astoe hier aan et roazen bist. Moakst de kiender alpmoal bang met dat geblaf en gedoe!’

De blafblafdoodle kalmeert en schut votdoadelk ien e slachtofferrol.

‘Ja sorry heur, mor twee week leden heb ik hier de hiele middag vastzitten. Mien boas was ien e winkel aan e proat roakt met zien nije buurvrouw en was bliekbaar zo onder de iendruk van heur, dat er vergat om mij met te nimmen noar huus. t Was mor goed dat de winkelier wist wel mien boas was. Eén van e jongens van e vulploeg was dapper genog om mij lös te moaken en noar huus te brengen. Nou begripst zeker wel dat ik doodsbenauwd bin dat ik hier weer de hiele middag vastzit.’

‘Ja dat snap ik, mor t zil toch wel n bietje metvalen. Dien boas het vast lering trokken uut et verleden. Is t nog wat worden met die nije buurvrouw of  had ze al verkering, grapt Pjotr’.

‘Volgens mij is de liefde alweer overbetert. Die buurvrouw zag er wel parmanteg uut, mor ze had ok veul kapsones en doar moet mien boas niks van hemmen. We lopen et huus nou stroal veurbij, ok al stijt ze ien heur nachtpon veur t roam noar ons te wuiven. De boas kikt recht veur hum uut. Butendes het er n lieve vriendin uut Polen, ze waarkt hier bij de boomkweker.

‘Mien boaske, zeit altied, je hemmen mor één goed stee neudeg! Dat liekt me hier et geval!’, zeit Pjotr en hij gooit er nog n mooie zelfbedochte spreuk achteraan: ‘Al liekt et gras aan e overkant  nog zo groen, één is beste en doar moe-je t met doen’.
Hij gooit de kop ien e nek en goelt van e lach om zien eigen grap.

Met kommen er twee kirrels ien bedriefskleding noar buten, met n man tussen heur ien. Ze hemmen de man de aarms op e rug draait en et is dudelek dat er de winkel uutwaarkt wordt. Maans komt er kopschuddend achteraan. As et winkelpersoneel de man löslet, vloekt er n keer flink en lopt er op e blafblafdoodle òf. Vergrelt knupt er de riem lös.

‘Kom Pluto, noar huus! Hier kom ik van mien levensdoagen niet weer. As winkeliers veur eigen rechter speulen goan, dan is t hek van e dam!’

Maans is noast de man stoan goan. Hij kent hum wel van t toneel en vragt hum òf wat er gebeurd is.

‘Wat is er loos Joop. Woarom mostoe met bruut geweld de winkel uutknikkerd worden?’

‘Ach man. Die nijmoodse rommel ien e winkel ok. Twee week leden hemmen ze hier n zelfscankassa installeerd en ik wol dat es perberen. En ja heur. Ik kreeg controle en toen bleek dat ik et verkeerde soort broodjes ientikt had. Die ik ien t puutje doan had, wadden vief cent per stuk duurder, dan wat ik òfrekend had. Ik most n dikke boete betoalen vanwege oplichting en mij werd te verstoan geven dat ik hier beter niet weer kommen kon.  Mor ik zal t die zeggen, mij zien ze hier nooit weer!!

‘Mor doe moest toch boodschappen hemmen Joop.’, ziet Maans, ‘Dan zalst noar t dörp verderop moeten en doar hemmen ze vast ok al n zelfscankassa.’

‘Ik goa wel noar n gewone kassa met zo’n vrundelek wichtje. Die moet ok waark holden en dan heb ik gien gezeur achteròf’.

Pjotr en de labradoodle kieken mekoar kopschuddend aan. Wat kinnen minsen toch moeilek doen om n poar cinten. Relaxs man!

< met dank aan Alie de Vries, die der altied weer een lekker sauske overhen giet!>

MAANS & PJOTR: HERTENGENOT

MAANS & PJOTR: HERTENGENOT

Et was n zwoare winter west veur Maans. Ien t noajoar had e Covid hum grepen en hij kon mor moeilek op toeren kommen. Lamlendeg op e bank hangen, wat zappen en hooguut twee keer op e dag n lut blokje om met Pjotr. Mor nou de eerste krookjes bloeien en e zun weer wat meer kracht krigt, het er humzelf n schop onder de kont geven. Der uut en vrisse lucht ien e longen. Dat is wat er neudeg het!

Pjotr kikt Maans met verboazing aan as die der met zien jas en et holten fietskistje aan zetten komt. Zil we dan eindelek weer es n rondje fietsen? Dat werd ok wel weer es tied! Elke dag tegen t zelfde poaltje pissen en zien eigen geur roeken, doar het er nou ok wel genog van.

Ongeduldeg begunt Pjotr hinneweer te dribbeln mor Maans moet eerst de bandjes noakieken, nije batterijtje ien e kilometerteller, de poetslap over t chroom en t kistje veur op e droager moaken. Dan binnen ze kloar veur de eerste reis ien t nije joar.

‘Et wordt drekst gien dikke reis Pjotr, eerst weer eefkes wat wennen en conditie opbouwen!

Noa half uurke, draait Maans et terrein van n hertenkampe op. Hij het n plakje stuut metnommen veur onderweegs en hier is wel n mooi bankje ien t schuul van e bomen. Pjotr hipt uut zien kistje en lopt noar de eerste de beste poal. Hè, hè, dat lucht op, eindelek weer n vrisse pispoal.

Twee nijschierege herten kommen ien een vlot loopke noar t hek.

Zo.. doe kinst zo bij de brandweer as spuitgast!’ Ze kieken noar Pjotr zien gestruus en gniffeln wat.

Niks beters te doen, ranzige reetjes!’, gromt Pjotr.

De wichter droaven gierend van e lach een rondje deur t sjompe-natte laand.

Misseleke wichter’ ropt Pjotr ze noa!

Uutdoagend kommen ze op Pjotr òf, en steken de snuten deur de raster.

‘Wat jong.. wij magen toch wel kieken, wij stoan op ons eigen laand. En bovendien is t al n hiele tied leden dat wij iets van mannelekheid zien hemmen. Doe maagst bliede weden dat wij noar dij kieken, old hondje!

Oké denk Pjotr gooien we t over die boeg? 

‘Der lopt toch n pracht van n bok bij jim op t veld. Die kin jim toch met gemak bedienen. Jim hemmen vast gien kloagen!’

‘Dat hest dan mooi verkeerd docht hondebeest. Toen er veureg joar sproake van was dat hertenkampen ‘levensgevoarlek’ wadden veur de volksgezondheid, besloot et bestuur om onze Kees te ‘helpen’. Drie doagen lag er veur pampus ien t hok en nou lopt er nog wiedbeens deur de wereld. Kiek hum doar toch es strompeln en over springen huuf we t al niet eens te hemmen!

Pjotr begunt et gezelleg te vienden en kletst lekker deur met e herten.

Mor wichter, die störm over et sluten van hertenkampen, is toch al lang overwaaid?

Jim binnen nog jong en kinnen nog joaren veuruut! ‘Vooruit met de geit’, nou ja bok!

‘Zunder de doaden van ons Kees is er gien toekomst veur ons en we hemmen begrepen dat et bestuur van t hertenkamp gien cinten het veur n nije bok.’

Pjotr kikt ze verboasd aan.

‘Gien nije bok veur dizze vrizze wichter? Zo woar as ik hier stoa, ik zörg er veur dat hier eerdoags een nije, springlevende bok lopt. Alles veur jim hertjesgenot. Ik richt een actiegroep op: ‘Op e bok’. Gien paniek, ik heb wel es veur hietere vuren stoan!’

De hertjes wieten niet wat ze met dizze grootsproak aan moeten en huppeln rap vot as Maans der aan komt met e fiets aan e haand.

‘Kom Pjotr ien e bak, we goan op huus aan.’

Et hondje kikt hum op-en-del aan en denkt: ‘Ien e bak, op e bok’, van et één komt et ander!

Leste keer verhoal op RTV-Noord

Leste keer verhoal op RTV-Noord

Op 25 februari 2023 vertelde ik voorlopig voor de laatste keer een verhoal in het programma Noord & Ommeland van RTV-Noord. Drie jaar lang vertelde Piet de Vries en ik om de beurt een verhaaltje rond 9:45. Bij Noord vond met het tijd voor wat anders en wij waren ook wel aan een nieuwe uitdaging toe.

Eén van die uitdagingen is het uitbrengen van een boekje met de verhalen die in die drie jaren geschreven zijn over Maans en zijn hondje Pjotr.

We nemen er even rustig de tijd voor want wel willen graag ook wat handgetekende prenten van Pjotr en zijn kammeroaden opnemen. U hoort nog van ons.

MAANS: VEURJOAR

MAANS: VEURJOAR

Eindelek! De zun schient, t is mooi wiendstil en e temperatuur komt boven de vieftien groaden uut. Gelukkeg het Maans zien e-bike van e winter al noar de fietsenmoaker had, dus hij is hielemoal kloar veur zien eerste veurjoarsritje. Pjotr kikt hum eerst wat vrimd op-en-del aan met n blik van : ‘Moet dat nou echt met dizze kolle?’

Eenmoal buten valt et Pjotr slim met en let er hum gewilleg ien t bakje veur op e fiets tillen.

‘Maans wil  noar de winkel veur wat hondenkoekjes. Dan het Pjotr straks onderweegs ok wat te bikseln’.

Lees Meer Lees Meer

Podcast opnemen over de Struuntocht

Podcast opnemen over de Struuntocht

Vorig jaar heeft Stichting Mien Westerkwartier als proef een podcast opgenomen in Zevenhuizen, rond de verkiezing van ‘Het leukste dorp van Groningen’. Betrokken personen vertellen over hoe die wedstrijd verliep en hoe ze daar nu op terug kijken. De reacties waren positief en daarom is besloten om samen met het Ommelander Media Collectief ook dit jaar een aantal podcasts op te nemen

Op 18 februari kwam een groep betrokkenen in Lutjegast bijeen in dorpshuis het Kompas, om te spreken over de organisatie van de Abel Tasman Struuntocht. Dit jaar op 9 september vindt dat wandelevenement weer plaats en ook deze keer zal ik samen met Niels Span de wandelaars ‘wegschieten’. De verhalen rolden al snel over de tafel en Aldert Jonkman kom om 11 uur tevreden knikken ‘het staat er op!’

Het resultaat zal in maart beschikbaar komen op de websites van de betrokken partijen.

Aan de stamtoafel in het Kompas