‘Kom op Pjotr, we goan bij Paulus op e tuun kieken!’ Nou de winter gien nije kaans meer krigt, wil Maans op e volkstuun kieken. Je kinnen immers nooit vroeg genog begunnen met spit- en zaaiwaark. Maans het ien e vensterbank al wat bakjes met zoaden stoan, die zelfs de kopkes al boven grond uutsteken. Buten liekt et werkelek woar wel of et veurjoar n moand eerder begonnen is. Eind feberwoarie en e meeste bomen botten uut en e veurjoarsbloemen kleuren al.
As ze op e tuun aankommen stijt Paulus zien fiets tegen et tuunhuuske en eefkes verderop het er zien fietskar del zet met n dekzeil der over. Paulus heurt de fiets van Maans rabbeln en as Pjotr ok nog es een welkoms blaf heuren let, wiet er genog. Het is doan met e rust! Hij draait n sjekje en laangt Maans et puutje Drum aan, mor die weert et òf.

‘Gien smokerij meer veur dizze man. Ik heb van e winter genog last van e longen had. Ik bin stopt!’

‘Dat zil me nij doen Maans, bist wel voaker stopt en dan noa één, twee week smooktest al weer as n plietzie!’

‘Nee werkelek woar man, ik heb nou veul meer lucht. Hielemoal bijtrokken noa die Covid-aanval! Mor wat hest doar achter op dien fietskar stoan jong? Nij holt veur et tuunhuuske, of een stel tuunstoelen?’

Paulus lopt richting fietskar, knupt et dekzeil lös en zwaait et uut zied. Achter op e fietskarre stoan drie holten peerdjes, ze lieken wel van n draaimeulen te kommen.

‘Et is toch niet woar Paulus? Doe dust toch niet met aan die gekte van die bomenknuffeloars, die vienden dat holten peerdjes ok pien vulen. Ik heb nog nooit dikkere onzin heurd. Dat n blinde vink eerst n beest west het dat snap ik, mor n vishengel was toch nooit n vis!’

Paulus het één van e beestjes van e kar òftild en vrift hum met n olle schuddeldoek wat schoon.

‘Nee jong, dizze schuurvondst heb ik lestdoags bij boer Visser doan. Nije hobby van mij. Kieken of er wat biezunders ien e schuur van olle boertjes stijt. Ik had veureg noajoar American Pickers op televisie zien en docht toen, dat kin hier ok ien t Westerkwartier!’

‘En hest al meer biezunders vonden?’

‘Jazeker, lestdoags heb ik ien Nijhoof een olle puch opdukeld en bij Grodegast een partij olle hoamers, boren, polstokken en vlintkloppers kocht. En molleklemmen, kiek die heb ik al bruukt ien e tuun!’

Pjotr i-de tuun op lopen en zigt n mol op e rug ien e modder leggen. Noast et beestje leit n lut gebeldskopke met n lange holten pin veurop.

‘Hé mol, dit joar noar t carnaval west met dat masker?’,grapt huushumorist Pjotr.

De mol rolt gniezend op zien buuk en trippelt richting de hond.

‘Zo te zien bistoe gelukkeg gien mollehondje, dat scheelt weer zoveul. Ik zil dij es eefkes vertellen wat ik hier ien mien molleklauwtjes heb.’

Hij stekt et maskertje demonstratief de lucht ien.

‘Die knurft op e tuun het noar zien idee last van onze aanwezegheid en besloot om wel 10 molleklemmen ien e grond te steken. Die truc is vanzelf al eeuwen old en dat hemmen wij mollen al lang en breed deur. As de klemmen zet binnen, gijt er n ploegje EM-ers veurop met et gebeldskop op e kop. Komen ze n klem tegen, dan klapt er op t holt, wij kinnen dan lekker ons gang goan. No problemol dus!’

‘EM-ers? Wat binnen dat?’ vragt Pjotr. ‘Eerste Mollers!’ zeit de mol lachend.

Maans en Paulus kommen e tuun op en Momfert de Mol schut snel onder de grond. Hij verget zien hulpstuk, mor Pjotr gijt er snel bovenop leggen. De mannen zien et niet.

‘Ik snap er gien fluit van Maans, de hiele tuun zwart van e mollebulten en nooit één mol ien mien klemmen. Ik wiet werkelek woar niet wat ik verkeerd doe!’, moppert Paulus.

As de mannen eefkes niet kieken pakt Pjotr et hulpstukje ien e bek en schuft et achter n bessenboske. Minsen denken dat ze loos binnen, mor dat valt slim tegen!

——

Met dank aan:
Alie de Vries veur de correcties
Ben de Vries veur de tekening van Pjotr