Hondenbrokjes, melk, brood ….. en n Grunneger worst, dat had Maans op zien boodschappenliestje schreven. Hij ging toch mor even met Pjotr aan e rit en zo hadden ze dan ok drekt n doel. Hij parkeert de fiets ien t fietsenrek even veurbij de winkel. Pjotr blift ien e bak achterop de fiets zitten as Maans de winkel iengijt. Pjotr viendt et niet slim om even te wachten. Hij let zien kop op e raand van e bak hangen en kikt wat om hum hin.

n Stukje verderop zigt er n labradoodle die vastbonden is aan n hek. Hij ropt en scheurt aan zien riem, dudelek niet tevreden met zien ‘onvrijwillige opsluiting’.

‘Man moak die niet zo drok, dien boas komt vast zo weer!’, blaft Pjotr, ‘Ze lopen er gien stap harder om astoe hier aan et roazen bist. Moakst de kiender alpmoal bang met dat geblaf en gedoe!’

De blafblafdoodle kalmeert en schut votdoadelk ien e slachtofferrol.

‘Ja sorry heur, mor twee week leden heb ik hier de hiele middag vastzitten. Mien boas was ien e winkel aan e proat roakt met zien nije buurvrouw en was bliekbaar zo onder de iendruk van heur, dat er vergat om mij met te nimmen noar huus. t Was mor goed dat de winkelier wist wel mien boas was. Eén van e jongens van e vulploeg was dapper genog om mij lös te moaken en noar huus te brengen. Nou begripst zeker wel dat ik doodsbenauwd bin dat ik hier weer de hiele middag vastzit.’

‘Ja dat snap ik, mor t zil toch wel n bietje metvalen. Dien boas het vast lering trokken uut et verleden. Is t nog wat worden met die nije buurvrouw of  had ze al verkering, grapt Pjotr’.

‘Volgens mij is de liefde alweer overbetert. Die buurvrouw zag er wel parmanteg uut, mor ze had ok veul kapsones en doar moet mien boas niks van hemmen. We lopen et huus nou stroal veurbij, ok al stijt ze ien heur nachtpon veur t roam noar ons te wuiven. De boas kikt recht veur hum uut. Butendes het er n lieve vriendin uut Polen, ze waarkt hier bij de boomkweker.

‘Mien boaske, zeit altied, je hemmen mor één goed stee neudeg! Dat liekt me hier et geval!’, zeit Pjotr en hij gooit er nog n mooie zelfbedochte spreuk achteraan: ‘Al liekt et gras aan e overkant  nog zo groen, één is beste en doar moe-je t met doen’.
Hij gooit de kop ien e nek en goelt van e lach om zien eigen grap.

Met kommen er twee kirrels ien bedriefskleding noar buten, met n man tussen heur ien. Ze hemmen de man de aarms op e rug draait en et is dudelek dat er de winkel uutwaarkt wordt. Maans komt er kopschuddend achteraan. As et winkelpersoneel de man löslet, vloekt er n keer flink en lopt er op e blafblafdoodle òf. Vergrelt knupt er de riem lös.

‘Kom Pluto, noar huus! Hier kom ik van mien levensdoagen niet weer. As winkeliers veur eigen rechter speulen goan, dan is t hek van e dam!’

Maans is noast de man stoan goan. Hij kent hum wel van t toneel en vragt hum òf wat er gebeurd is.

‘Wat is er loos Joop. Woarom mostoe met bruut geweld de winkel uutknikkerd worden?’

‘Ach man. Die nijmoodse rommel ien e winkel ok. Twee week leden hemmen ze hier n zelfscankassa installeerd en ik wol dat es perberen. En ja heur. Ik kreeg controle en toen bleek dat ik et verkeerde soort broodjes ientikt had. Die ik ien t puutje doan had, wadden vief cent per stuk duurder, dan wat ik òfrekend had. Ik most n dikke boete betoalen vanwege oplichting en mij werd te verstoan geven dat ik hier beter niet weer kommen kon.  Mor ik zal t die zeggen, mij zien ze hier nooit weer!!

‘Mor doe moest toch boodschappen hemmen Joop.’, ziet Maans, ‘Dan zalst noar t dörp verderop moeten en doar hemmen ze vast ok al n zelfscankassa.’

‘Ik goa wel noar n gewone kassa met zo’n vrundelek wichtje. Die moet ok waark holden en dan heb ik gien gezeur achteròf’.

Pjotr en de labradoodle kieken mekoar kopschuddend aan. Wat kinnen minsen toch moeilek doen om n poar cinten. Relaxs man!

< met dank aan Alie de Vries, die der altied weer een lekker sauske overhen giet!>