Noadat et mishotjed was om koartjes veur de Tocht om de Noord te kopen, schoven Maans en buurvrauw Warres aan toavel veur de graauwe aarten met spek. Vrauw Warres zet de dampende snelkookpan met aarten veur Maans hèn en lopt noar t stel om e koekenpan met e glènhiete, nog slisternde spekjes op te hoalen.

‘Wat moest er bij hemmen Maans, mosterd, picalillly, courgette ien et zuur, appelsmots, zeg et mor ik heb et almoal!’

‘Is wel goed zo! Lekker n scheutje vet over de aarten en uutbakken spekjes. Lekker vet spek, dat zie je niet voak meer!’

‘Gewoon bij de slagter hoald. Je moeten der wel even om vroagen, want ze kinnen et niet meer met goed fatsoen ien e vitrine leggen.Veur dat je et ien e goaten hemmen stijt de ‘gezond-eten-politie’ op e stoep. Dat is ja niet gezond! Doar krieg je obesitas van. Foei!!’

‘Doar trek ik me nooit één spier van aan’, zeit Maans. ‘As ik alles van e televisie en uut e krant leuven moet,dan kin je verdarre ja niks meer eten. Kovvie, vlees, koeienmelk, sukker, alles woar ik groot met worden ben is slecht. Ik snap niet hoe ik zeuventeg worden bin!’

Pjotr en Minoes de kat, hemmen de discussie over et eten aanheurd. Ze kieken mekoar es op-en-del aan en kommen tot de conclusie dat Pjotr meschien wat ‘gezet’, is mor ja mag dat ok op zien leeftied! Minoes zigt er uut as n jachtluipaard, gien spatje vet. Mor wat wil je, ze is zo’n vreseleke zenuwpees, die kin alles vreten wat heur veur de bek komt, mor niks blift hangen.

‘Woar minsen zich al niet drok over moaken.’ zucht Pjotr, ‘Mien boaske et alles wat er lekker viend en zeg nou eerlek. Hij zit wat ruug ien e board en t hoar, mor hij mag er best weden. En dat geldt ok veur buurvrauw. Zo fit as wat, ok al nimt ze elke oavend een rumerke advokoat met slagroom!’

Vrauw Warres het ok nog n flinke rookworst warm moakt ien e magnetron. Et paast wel niet bij graauwe aarten, mor t is verduld lekker, of niet dan? Maans snidt et kopke en t kontje van e worst of en gooit dat ien e kattenmand.

‘Zo jongens, geniet er van!’

Minoes graait er noar met heur poot, mor Pjotr is vlotter en valt votdoalek aan, jam-jam dat is lekker. Minoes gijt leggen en nimt heur verlies.

Maans lopt weerom noar de toavel en proat verder.

‘Ston van e week nog ien a krant dat e mieste Nederlanders veuls te dik binnen en dan moe je ok nog rekenen dat de helft van et volk host niks meer lust. Ze trekken de neus op veur zuurkool, supenbrij of n lekker bordje snert. Ze binnen stok verwend deur hamburgergiganten, pizzaboeren en shoarmasnieders en ze wieten niet eens meer woar heur voer weg komt. Bij ons op e tuuntjes zigts host gien jonge gezinnen meer. Die goan gewoon noar de winkel veur n gesneden komkommer ien n plastic bakje of n halve siepel en dan mor soezen over ‘het milieu! Ze binnen laang niet wies!’

Vrauw Warres knikt:

‘As de tieden aans worden, dan slag dat votdoalek om Maans. Ien tieden van oorlog kommen ze wel andere zwienen met rooie ogen tegen, dan moeten ze wel weer.’

‘Krekt..,, as de nood aan e man is, eten ze weer tulpenbollen. Ik heb trouwens heurd dat er ien e Oekraïne al weer honden en katten slacht worden om op te eten.’

Pjotr stikt zowat ien zien stukje worst! Honden slachten, katten eten…., ieneenent zigt er n complot. Hij gijt met zien snoet dicht tegen Minoes heur oor aanleggen en fluusterd….

‘Hestoe t ok deur Minoes, ze binnen ons aan t vetmesten. Reserve-veurroad veur mindere tieden! We moeten veur de zekerheid mor niet te dik worden!’

Met dank aan:
Alie de Vries veur de correcties
Ben de Vries veur de tekening van Pjotr