Hij zet zien fiets op e stander en banjert de winkel ien. Noast de winkel binnen twee winkelmeiden, één blond en één rosseg, ien e weer om bakken vol bodschappen ien n klein, geel vrachtwoagenkje te loaden.

‘Vind je wel spannend zeker, voor het eerst op pad met de boodschaptruck.’,  zeit et blonde wichtje.

Heur collega gniffelt een beetje ongemakkelek en zet de volgende bak ien e truck.

Doar is Maans al weer. Hij drukt de fiets van e stander en zwaait nog eefkes noar beide wichter. Buten et dorp kniept Maans al weer rap ien e remmen as er boer Diekstra tegen komt. Die net zien laand ienspecteerd of er de ‘eerste snee’ der al ofhoalen kin.

‘Et liekt er mor op Diekstra, zo mooi vroeg ien t joar al zuks mooi gras op t laand!’

De boer gniffelt tevreden en biedt Maans een sigaret aan.

Et lutje blauwe vrachtwoagenkje komt net veurbij met bodschoppen veur vrauw Diekstroa en beide mannen steken de hand op. Pjotr nimt van de gelegenheid gebruuk om uut et bakje te springen en tegen de dampoal te pissen. Eefkes verderop zit n dikke grieze koater ien e baarm hard te bloazen.

‘Niks aan de hand jongen, eefkes de druk van e ketel!’ zeit Pjotr, ‘Mor astoe zo agressief dust, dan snap ik wel dat ze de katten tegenwoordeg aan de lien hemmen willen.’

De koater zet eerst een bolle rug op, mor as Pjotr hum vriendelek aankikt ontdooit er en begint te roaskallen, t is net wotterval.

‘Ja het moet toch potjandorie niet gekker worden ien dit Kikkerland. Wolven en stienmarters lopen vrij rond en sleupen de brut. Honden schieten de hiele baarm vol, koeien en zwienen zörgen veur t stikstofprobleem en nou binnen wij katten de klös. Ze moeten altied de kleintjes hemmen! Katten aan e lien doen, hol toch op, wij binnen onze vrijheid wend. Dikke koaters moeten we nu al enorme koaters numen en mien boas is gien lut mantje meer mor n lut minsje en wie nou wel of niet op de heren-WC mag.

Mor ik zal t die zeggen, as ik aan e lien moet, dan huft et veur mij niet meer, moak me dan mor van kant! Dizze wereld is gek aan t worden.

Maans is uutproat met Diekstra en fluit noar Pjotr. De koater die de bek net open dut om nog n tirade te begunnen kikt verstoord noar Maans. Hij sist en grauwt “gieneen wil noar me luustern!’

Pjotr lopt weer richting Maans en wordt weer ien zien bakje zet. Maans begunt te trappen en .

heurt achter hum et geronk van n vrachtauto. Hij stuurt veurzichteg meer noar de kant van e weg, mor dan schut er ieneenent een dikke grieze koater over de weg, Maans wiekt uut en  wat er dan precies gebeurd wiet er loater ok niet meer. De achterkant van t vrachtwoagenkje roakt zien stuur en hij vlucht soamen met Pjotr en e deus honnekoekjes deur de lucht.

As Maans zien ogen weer open dut, kikt er noar de strakke blauwe lucht en de heldere veurjoars zun. Hij heurde Pjotr net piepen en vuulde n natte tong over zien wang en denkt: ‘Gelukkeg, we leven beide nog!

Het rossege wichtje stijt bezorg over hom henne bogen: ‘Gaat het meneer, sorry het ging allemaal zo snel!’.

Pjotr dwoald deur de baarm, de hondenkoekjes liggen her-en-der en Pjotr gript zien kans.  

‘Eindelek één die op de kleintjes let!’