Maans lopt noar binnen en meld zich bij de balie. De assistente kiekt hem verboasd aan.

‘Meneer Bos, u hier,  dat is al lang geleden. U had beter even kunnen bellen of een e-mail sturen om een afspraak te maken’.

‘Een computer of n mobiel heb ik niet wicht en ik kwam hier toch laangs, dus ik docht ik wip eefkes aan. Kiek mor even of dokter et aan tied het!’

t Wichtje kruupt achter heur beeldscherm, mompelt wat ien zichzelf en komt dan weer bij de balie.

‘Kunt u vanmiddag om 3 uur terug komen voor een afspraak?’

Maans wil net begunnen te sputteren van ‘ik ben hier nou toch’ en ‘zo laang zal et toch niet duren’ as de huusarts achter hem laangs lopt over de gang.

‘Hé Maans jij hier dat komt ook niet vaak voor!’

Maans kent dokter van toneel en ze kinnen het altied best met mekoar vienden. Ze hemmen dezelfde hobby’s, malproaten, toneelspeulen en Berenburg!

‘Loop maar even met me mee, je kunt wel even tussendoor!’

Maans knipoogt eefkes noar t verbouwereerde wichtje achter de balie en lopt snel de spreekkoamer ien.

Buten is Pjotr aan e proat roakt met één van de lama’s die achter de praktijk op n kampke stoan.

‘Jim kommen hier ok niet weg? Is t niet veul te kold veur jim?” Ik heur t al” zeit Pjotr, één van dien collega’s het et flink te pakken!’

Eefkes verderop stijt n lama-wiefke flink te rocheln en spijt recht ien e bek van de lama die op heur òflopen komt.

‘Of hemmen lama’s sums ok last van Corona, dan muilkorfkapke veur! roept Pjotr . Hij viendt et zelf wel n goeie grap, mor de lama vertrekt gien spier.

De lama, een serieus beestje, vertelt woar der weg komt en dat et doar nog veul kolder is  as hier. Dat ze doarom zo’n dikke vacht hemmen en dat et spijen een reden het.

‘We spijen om te loaten zien wel de boas is en om onze jongen op òfstand te holden. En dat wiefke doar, dat is zwanger en moakt dat mantje dudelek dat ze niet gediend is van zien aberroaties. Zo zörgen wij veur ‘social distancing’.

‘Mor woarom spijen jim dan ok noar minsen?

‘Nou kiek, summege lu hemmen zo’n schoapachteg uuterlek, dat wij denken dat et n collega-lama is. Doarnoast is ons zicht wat minder vanwege die dikke vacht!’

Nou proest de lama het uut van t lachen. Pjotr springt snel achteruut, want je wieten mor nooit met die aerosolen.

Doar komt Maans alweer aanlopen met n fleske onder de arm. Hij vernimt drekt dat Pjotr wat bezörgd noar t fleske kiekt.

‘Niks aan e hand jonge, mor ik heb wel n fles medicien metkregen van dokter.

Hij pulkt een stukje van de verpakking lös en loat n fles met brune ienhold en het etiket ‘De sjirurch’ zien.

‘Moest altied bij dien eigen recept blieven!’, dat was et advies van mien dokter!