Eén keer ien e vier weken lopt Maans noar t dörpshuus om soamen met andere bewoners een kopke kovvie te drinken en spultjes te doen. Bij t zummerdag het er doar gien tied veur mor ien t noajoar is et n mooi verzetje. Hij dut zien duffelse jas aan, draait de kachel uut en gijt op pad met zien trouwe viervoeter Pjotr. t Is niet ver vot, dus doen ze t lopendeweg. Pjotr mag dis keer met, mor met dien verstande dat er rusteg onder de toavel leggen blift.

t Is de dag noa de verkiezings en as Maans et pad oplopt, binnen de mannen van e gemeente net bezeg om de leste stemhokjes op e kar te leggen.
‘Met n poar moand kommen ze weer heur Maans, dan goan we stemmen veur de gemeenteroad.’

Politiek is aan Maans niet besteed. Of je nou deur de kat of deur de hond beten worden, et dut beiden lieke zeer! As hij zien AOW en zien pensioen mor op e rekening krigt, dan zil et hum zien reet roesten. Aan e stamtoavel is dat wel aans. Felle discussies over en weer, over centrumrechts en centrumlinks en dat et vast wel n half joar duurt veurdat et Kabinet-Jetten op et bordes stijt. t Is ja ok spannend nou der mor duzend stemmen tussen de grootste partij en de nummero twee zitten. Egbert geft Maans n knipoog.
‘Hemmen we straks et zelfde gedonder as ien Amerikoa Maans, met protesten over fraude en zukswat. Met Wilders ien e rol van Trump!’

Maans krigt zien kopke kovvie met twee sunterkloaskoekjes, woarvan der één aan Pjotr geft, die dat lekker opbikselt. Een poar mannen speulen een potje Mexicaantje en Maans en Egbert trekken et dambord uut e kast en Egbert stekt beide handen veuruut.
‘Links of rechts Maans?’
‘Altied al links west, jong!’

Hij tikt Egbert op e linkerhand en krigt de witte stienen.
‘Wit begint en wint!’

As de mannen ien opperste concentratie binnen zigt Pjotr zien kaans schoon en kruupt onder de toavel weg. Ien t haltje stijt de deur van t jeugdhonk op n kier en Pjotr sluupt noar binnen. Zien olle ogen moeten eefkes wennen aan et duuster, mor der is niks mis met zien oren en neus. Hij heurt geritsel en lopt met e steert omhoog noar t geluud en e geur toe. Ien n olle aquariumbak scharreln een poar woestijnrötjes om die aan n stoapel old papier zitten te knabbeln.
‘Hee nije bewoners ien t jeugdhonk’, grapt Pjotr.

Eén van e rötjes kikt op en begunt n hiel verhoal;
‘Ja jong, wij binnen een soort asielzukers’. Ons boaske had de oardegheid wat van ons òf en toen docht zien broerke dat we wel n mooie aanwinst weden zollen veur t jeugdhonk. Ien t begun ging dat ok goed. We kregen eten en allerlei speultoesteltjes en ons hokje werd met regelmoat schoonmoakt. Et duurde mor eefkes of Marie hier was weer ien verwachting en nou binnen der vier extra monden te voeden. t Wordt al krapper ien e bak en ze denken er niet aan om een extra bak met voer del te zetten. En doar komt bij, as de jeugd hier dan is vergoa je van t lawaai. En tot overmoat van ramp kommen die grote schienwarpers met flikkerlichtjes aan. Wij rötten kinnen doar echt niet tegen, t is om stoapelgek van te worden!

Pjotr heurt et verhoal aan en schudkopt.
‘Mor vreten jim nou, uut armoede al papier?  
‘Nee, nee‘, zeit de woestijnröt ‘dit is n soort tiedverdrief. Guster veurdat de tent sluten ging het n man een stoapel papier ien e bak gooid’.

Pjotr, die ienmiddels wènd is aan de duustere ruumte, roakt even ien paniek. Zie ik dat nou goed denkt er…  stijt doar nou ‘embilje’ en is er met n rood potlood op t formulier maggelt?   Et zal toch niet woar weden dat er stembiljetten votkontjet binnen en hier ien e röttenbak leggen. Dat moet zien boas wieten, die is faliekant tegen zukse fratsen. Op n drafke gijt er de zoal weer ien en zigt dat Egbert net twee biertjes aan e bar ophoald en dat Maans wat stukken op et dambord verschuuft. Pjotr lopt noar zien boas toe, pakt hum bij de broekspiep en begunt te trekken. Maans bromt, ja, ja, we goan zo weer vot even rusteg hondje en hij schoeft n poar kroemels van e toavel òf. Pjort duukt er geliek bovenop en verget hielemoal et stemblljet ien e röttenbak.

As Egbert weer bij de toavel komt, kikt er noar de brikken op et bord en stekt zien haand uut.
‘Ik geef remise Maans, bist mooi weerom kommen, want ik docht eerst dat ik met gemak winnen zol! Zo zie je mor, et begun-spel kin hiel aans weden dan et eind-spel’.

Pjotr schudt met zien kop! Hij is er niet van overtuugd dat er altied eerlek spel speuld wordt.
Hij denkt aan de tekst op et bordje bij Maans ien e gang:
“Neuken en verneuken, doar zit de wereld vol van!”

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr