Maans het al joaren een riebewies, mor gien auto. Zunder dat er n meter reden het, is et riebewies al 2 keer verlengd. Dat was hielemoal gien probleem toen de gemeente nog niet ‘gefussileerd’ was. Zien kammeroad Egbert kin gefuseerd en gefussilleerd niet uut mekoar holden, vandoar de verspreking, grappeg toch! Mor dis keer moet er eerst noar de dokter om keurd te worden en dan met bewies van ‘goed gedrag’ noar t gemeentehuus. De actie bij de dokter is n formaliteit. Ze zitten immers soamen op toneel en kennen mekoar deur en deur. Dokter wenkt hem lachend noar binnen veur de keuring.

‘Drie diepe kniebuigingen Maans en hoeveel vingers steek ik in de lucht?’

Net as noa de repetitie is dat n volle haand. Vief bier veur et toneel! Met et keuringsbriefke en nije pasfoto’s ien e haand komt Maans deur de draaideur – hij moakt altied n extra rondje van e zoak-  ien e hal van t gemeentehuus. De balie is vrij dus Maans lopt deur. t Wichtje achter de balie zit heur noagels te lakken.

‘Heeft u een nummertje getrokken meneer?’

Een nummertje? Hij is zich van gien kwoad bewust. t Wichtje wiest noar n apperoat met n rooie knop noast de deur: ‘Trek hier uw volgnummer’. Hij drukt op e knop, krigt een bonnetje met et getal 283 en met spring boven de balie et volgnummer 283 aan en roept een stem ‘Nummer 283, balie 4‘. t Is dezelfde balie woar der krekt ok al was. t Wichtje het schienboar niks te doen want ze het et nog altied drok met heur noagels.

‘Wat kan ik voor u betekenen.’ zeit ze.

Maans geft de papieren en de foto’s en vragt om een nij riebewies. Ze controleert et geheel, eefkes verderop draait ze n factuur uut n printer en roept dan:  ‘Dat is € 65, wilt u pinnen?’ Maans froemmelt twee briefkes van viefteg uut e buus en strikt ze glad op e balie.

t Wichtje kikt hum op-en-del aan: ‘Oh contant, dan moet ik eerst op zoek naar wisselgeld, momentje!’

Eefkes loater komt ze weerom met n vuust vol viefkes en begunt te tellen.

‘Sorry meneer het is even niet anders die vijfjes. Over vijf werkdagen is het rijbewijs klaar, maar we sturen u ook een mail!’

Maans nuumt zien mailadres en wenst heur verder een prettege dag. Hij lopt et gebouw uut, langs de rooie knop, hij kin et niet loaten en tikt er nog gauw even op. Nummer 284 floept uut et apperoat, hij kniest, stekt zien haand op noar t wichtje en stapt op e fiets.

Twee weken loater; Maans het om de poar doagen op zien computer keken, nog altied gien bericht van e gemeente. Hij besluut om mor es op onderzoek uut te goan. Pjotr wordt veur ien t bakje op e fiets zet en hupsakee op noar t gemeentehuus.

‘Wacht doe mor eefkes ien buten Pjotr, doar binnen is allinneg mor plak veur ezels!’

Normoal is Pjotr de humorist ien e familie, mor dizze keer gijt Maans met e eer strieken. Pjotr lopt noar de viever noast et gebouw, woar wat dikke eenden rondspatten.

‘Bin jim gemeente-eenden, of flex-eenden?

De beestjes kieken hem verboasd aan. Hoezo?

‘Gemeente-eenden binnen op woensdagmiddag vrij, dus dan kinnen jim òfdreugen en noar huus.’  

De grappen vallen bij de kwakeenden volledeg ien t wotter en doarom besluut Pjotr om even tegen een poaltje aan te miegen en veur de draaideur te goan leggen. Dan heurt er binnen de barse stem van Maans.

‘Vergeten! Vergeten! wat bin jim veur hampels. Jim zollen bericht sturen en ik heb niks kregen! Ik kom mien riebewies hoalen! Harregat rie ik hier veur Jan Doedel hin, moet niet roarder worden!’

Maans let et er niet bij zitten en sommeert et wichtje: Kiek doe nog es even goed ien dien papierwinkel beste meid en aans doe ik t zelf! t Wichtje rommelt zichtboar zenewachteg ien n kast. Dan komt ze weerom met n plastic puutje met n riebewies-koartje.

‘Oh sorry meneer. Hij was achter stapel gegleden en ik had niet goed op het lijstje gekeken, want hij was al een week klaar. Daarom heb ik ook geen mail gestuurd. Ik dacht dat het nog niet klaar was.

Beschoamd stopt ze heur noagelvieltje ien heur taske. Vernieneg gript Maans heur et koartje uut handen en beent vot.

 ‘Zo, nou kin ik weer n poar joar autorieden, al doe ik et niet!’

Op e fiets moppert Maans nog wel n half uur noa over ambtenoaren die heur waark niet doen, stomme bon- en pin-apperoaten en die misseleke e-mails.

‘Geef mij mor gewoon post, komt er ok nog es één aan e deur!’

Pjotr bromt goekeurend, hij holdt er ok van as er één aan e deur komt, kin er zien stembanden even lekker trainen!

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr