Maans is niet al te vris. Hij hoest en proest al wel n week. Ondanks n dieet van citroen, brune sukker en Beerenburg is er gien mins geliek. Hij dut de achterdeur op n kier, gript zien fles en n kopke van t aanrecht en ploft weer op e bank.

‘Moest dij vandoag zelf mor redden Pjotr! Ik goa de kolle niet ien. Ik kruup onder de wol.’

Ok best, Pjotr lopt noar buten, t is schier weer. Hij kikt eefkes noar buurpoes Minoes, die ien e vensterbank leit en lopt dan deur de steeg de stroat op. As Maans toch niet ien actie komt, kin er net zo goed n extra rondje moaken. Niet veul loater lopt er ien t parkje woar de vijver vol zit met n dikke koppel gaanzen. Je breken je tegenwoordeg de bonken over die beesten. Hij heurde lestdoags van Maans dat die ze niet lekker von. Hij zee:

‘t Binnen rötbeesten en niet te vreten zo toai,

butendes wiet je t mor nooit met die vogelgriep. Minsen schienen der ok vatboar veur te weden. Doe mij mor n stukje piek. Wel zo lekker en zo veileg.’

Dit koppeltje gaanzen zigt er prima uut, ze hemmen et drok met fourageren.

‘Hier gien vogelgriep gaanskes!’

Eén van e oldere beesten schud met e kop hinneweer. Gien lasten dus? Pjotr lopt wat verder, dan zigt er tussen de struken een voske die noar de vijver zit te glupen. Hij wil vast een van die gaanzen vangen.

‘Moi vos, wilt wat?’

‘Kop dicht, domme hond, doe jagst me alle vogels vot! En ik bin al niet al te fit, dit is mien kaans, om n lekker hapke te pakken en doe zaltst dat verpesten?

Sodemieter op met dien grapmoakerij!’

Pjotr dut, uut et veld sloagen, n poar stappen achteruut. Hij let de vos begoan, die verheugt hum wel hiel bot op et gevogelte. t Kwiel lopt hum uut e bek, of zol er wat aans loos weden, i-der ok ziek, meschien?

‘Kwielstoe altied zo veul, of hest al twee week gien eten had?’, grapt Pjort vanof n òfstandje.

De vos stopt zien jacht en vertelt dat er lestdoags n eend von, die eerst nog deur de lucht vloog  en toen as n bakstien noar beneden donderde. Hij lag dood bij de weg en Vos had hum opvreten.

‘Doarnoa bin ik niet weer de olle west en ienderdoad ik kwiel algedureg!’

‘Dan hest n eend met vogelgriep opvreten vriend. Niet zo handeg.’

De gaanzen ruken onroad en moaken dat ze votkommen. Voske draait hum om en kruupt trillend ien e slootswal, woar der n holletje moakt het. Pjotr wiet et verder ok niet meer, wenst hum beterschap en slentert weerom noar t dörp.

As Pjotr t huus weer ien komt leit Maans luud ronkend op e bank. Zien fles stijt halfvol…of was et halfleeg op e vloer. Pjotr kruupt ien zien mand en kikt noar de ronkende kolos op e bank.

 ‘Nou, hij kwielt nog niet, t zil wel gien vogelgriep weden!’

Met dank aan:
Alie de Vries: veur de aanvulling en correctie
Ben de Vries: veur de tekening van Pjotr